– Romela Begaj wins gold medal in weightlifting in US/

Romela arriti objektivin: U shpall Kampione Bota ne USA…Spektakël jashtëzakonshëm i peshëngritjes shqiptare me Romela Begajn në Botërorin e Peshëngritjes që po zhvillohet ketu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.Sportistja shqiptare që garoi në peshën deri në 69 kg mori medaljen e artë në shkëputje dhe u shpall nënkampione e botës në dygarësh.

Begaj i kaloi me sukses të tre provat në stilin e shkëputjes, me 103, 105 dhe 107 kg. Në ketë stil, Romela konkurroi fort me dy peshëngritëset kolumbiane, duke u rrëmbyer medaljen e arit.

Edhe në shtytje Romela bëri një garë të mirë me dy provat e para të realizuara me sukses, me 125 dhe 128 kg. Me provën e tretë Romela Begaj tentoi 131 kg, por nuk mundi të realizojë ngritjen.

Në përfundim në dygarësh Romela Begaj arriti në 235 kg, duke u shpallur nënkampione e botës, rezultati më i mirë i saj në një botëror dhe padyshim rezultat historik për peshëngritjen shqiptare.

Romela Begaj wins gold medal in weightlifting in US

Exceptional spectacle of the Albanian weightlifting with Romela Begaj in the Weightlifting World Cup that is taking place in the United States.

The Albanian weightlifter who competes in the weight up to 69 kg won the gold medal in break up stiyle and second of the world in two races.

Begaj successfully passed all three break up tests, with 103, 105 and 107 kg. In this style, Romela competed strongly with the two Colombian weightlifters, grabbing the gold medal

Even in the pushing style Romela made a good race with the first two successful tests, with 125 and 128 kg. With the third test, Romela Begaj tried 131kg, but could not made it.

At the end of the match, Romela Begaj reached 235 kg, becoming the sub-champion of the world, this is her best result in a world championship and certainly a historic result for the Albanian weightlifting.

-Qeveria vendosi që Projektligjin për Ratifikimin e Marrëveshjes për Kufirin Shtetëror në mes të Republikës së Kosovës dhe Malit të Zi dhe Raportin vlerësues të Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit t’i procedojë së bashku në Kuvendin e Kosovës/

-“Raporti ka vlerësuar dokumentacionin dhe të gjeturat nga puna e komisionit të kaluar dhe ka vlerësuar shumë mangësi dhe lëshime faktografike dhe shkencore”, u theksua në mbledhje/

-Në 26 gusht 2015 në Vjenë është nënshkruar Marrëveshja për Kufirin Shtetëror mes Kosovës e Malit të Zi/

-Në 4 gusht 2016 Qeveria e Kosovës miratoi Projektligjin për Ratifikimin e Marrëveshjes për Kufirin Shtetëror ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Malit të Zi/

-Në 1 shtator 2016, në seancën plenare të Kuvendit të Kosovës të zhvilluar mes kundërshtimeve nga opozita, tensioneve e protestave qeveria e Kosovës e tërhoqi nga rendi i ditës dhe procedura Kuvendore marrëveshjen e Demarkacionit me Malin e Zi/

Ne Foto: Ja kush e firmosi marreveshjen ne gusht 2015 ne Vjene/

SPECIALE – Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul  JASHARI/

PRISHTINË, 4 Dhjetor 2017/ Qeveria e Kosovës, e drejtuar nga kryeministri Ramush Haradinaj, zhvilloi sot mbledhjen e 17-të, me pikë të parë në axhendë: Shqyrtimi i Projektligjit për Ratifikimin e Marrëveshjes për  Kufirin Shtetëror në mes të Republikës së Kosovës dhe Malit të Zi/ Raporti i Vlerësimit të punës së ish-Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit  Shtetëror Kosovë-Mali i Zi (2012-2015).

Qeveria miratoi Raportin e vlerësimit të punës së ish-Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit Kosovë-Mali i Zi (2012-2015). “Raporti ka vlerësuar dokumentacionin dhe të gjeturat nga puna e komisionit të kaluar dhe ka vlerësuar shumë mangësi dhe lëshime faktografike dhe shkencore”, u theksua në mbledhje.

Qeveria vendosi që Projektligjin për Ratifikimin e Marrëveshjes për Kufirin Shtetëror në mes të Republikës së Kosovës dhe Malit të Zi dhe Raportin vlerësues të Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit t’i procedojë së bashku në Kuvendin e Kosovës.

Në mbledhjen e qeverisë mori  pjesë edhe Komisioni Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit Shtetëror, kryesuesi i të cilit Shpejtim Bulliqi tha se kufiri mes Kosovës e Malit të Zi sipas marrëveshjes së nënshkruar nuk është plotësisht në përputhme me vijën kufitare të Kosovës në kohën e autonomisë së vitit 1974, kur ishte element konstituiv me të drejtë vetoje i federatës së atëherëshme. Në mbledhje kanë folur edhe anëtarë të tjerë të Komisionit.

Të premtën e javës së kaluar, në mbledhjen e qeverisë, kryeministri Haradinaj njoftoi për gatishmërinë e Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit Shtetëror për të prezantuar raportin e gjetjeve për shënjimin e kufirit me Malin e Zi. Kryeministri paralajmëroi se ky raport do të prezantohet në njërën nga mbledhjet e ardhshme, pas konsultimeve që do të zhvillohen mes institucioneve qendrore të Republikës së Kosovës.

Muajin e kaluar, në mbledhjen e Komisionit për Integrime Evropiane të Kuvendit të Kosovës ka raportuar kryesuesi i Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit Shtetëror, Shpejtim Bulliqi, dhe anëtarë tjerë të këtij Komisioni.

Sa i përket punës së Komisionit të mëhershëm për demarkacionin, Bulliqi tha se nuk ka pasur një proces të qartë, profesional dhe transparent. Ndërsa, sa i përket ecurisë së punës së Komisionit të ri, të cilin e kryeson ai, tha se janë në proces të përfundimit të raportit dhe se po bëjnë përpjekje që sa më shpejtë kjo çështje të procedohet në qeveri e më pas në Kuvend.

Ndërsa, në një deklaratë për median në Prishtinë, Florim Isufi, anëtar i Komisionit për demarkacionin ka thënë se gjatë punës së tyre kanë arritur të sigurojnë informacione të reja, por pa dhënë detaje. “Kemi marrë elemente të reja, të cilat do t’i shfaqim në raport dhe me siguri që qeveria do ta publikojë. Ka gjëra të reja, të mos them befasuese”, është cituar ai në 1 dhjetor.

Në 26 gusht 2015 në Vjenë është nënshkruar Marrëveshja për Kufirin Shtetëror mes Kosovës e Malit të Zi. Marrëveshjen e kanë nënshkruar, për palën kosovare atëherë zëvendëskryeministri i parë dhe ministri i Jashtëm, Hashim Thaçi, dhe ministri i atëherëshëm i Brendshëm, Skender Hyseni, ndërsa për palën malazeze, zëvedëskryeministri dhe ministri i Jashtëm, Igor Llukshiq, dhe ministri i Brendshëm, Rashko Konjeviq.

Dëshmitarë të nënshkrimit ishin atëherë kryeministri i Kosovës, Isa Mustafa, kryetari i Malit të Zi, FillipVujanoviq, si dhe ministri i Jashtëm i Austrisë, Sebastian Kurz.

Në 4 gusht 2016 Qeveria e Republikës së Kosovës, e udhëhequr nga atëherë kryeministri Isa Mustafa, në mbledhjen e 103-të, njëzëri miratoi Projektligjin për Ratifikimin e Marrëveshjes për Kufirin Shtetëror ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Malit të Zi.

Në 1 shtator 2016, në seancën plenare të Kuvendit të Kosovës të zhvilluar mes kundërshtimeve nga opozita, tensioneve e protestave qeveria e Kosovës e tërhoqi nga rendi i ditës dhe procedura Kuvendore marrëveshjen e Demarkacionit me Malin e Zi,

“Si kryeministër i Kosovës konsideroj se sot nuk janë rrethanat dhe nuk është situatë ku duhet të votojmë ligjin për ratifikimin e marrëveshjes me Malin e Zi. Qeveria e tërheq sot këtë projektligj nga procedura kuvendore. Me bashkëbisedim do të provojmë të gjejmë një marrëveshje në lidhje me ligjin. Nuk është mënyra e duhur që të procedojmë me këtë ligj kur kemi presione mbi deputetët. Tërheqja e këtij ligji nuk do të thotë se do të ndryshojmë marrëveshjen mirëpo do ta procedojmë në Kuvend kur qeveria e vlerëson se është gati”, tha keu i atëhershëm i qeverisë, Isa Mustafa.

Në ditën e parë të punës të qeverisë së re, në 11 shtator, njoftohej se kryeministri Haradinaj, i ka propozuar qeverisë shkarkimin e Komisionit Shtetëror për Demarkacion dhe njëkohësisht e ka caktuar ekspertin e njohur të Kosovës, profesor Shpejtim Bulliqi, që ta krijojë ekipin për të marrë përgjegjësitë për krijimin e Komisionit Shtetëror për Demarkacion.

Në 22 shtator, qeveria e Koosovës, në mbledhjen e katërt, mori vendim për emërimin e anëtarëve të Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit Shtetëror. “Komisioni do të kryejë detyrat në pajtim me Ligjin për Kontrollin dhe Mbikëqyrjen e Kufirit Shtetëror dhe Rregulloren e Qeverisë së Republikës së Kosovës për Punën e Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit Shtetëror. Vendimi obligon të gjitha institucionet kompetente që ta ndihmojnë Komisionin në kryerjen e detyrave të tij”, u theksua në mbledhje.

Qeveria e Kosovës, e zgjedhjeve të 11 qershorit, e votuar në seancë të jashtëzakonshme të Kuvendit në 9 shtator, nisi punën në 11 shtator duke mbajtur në mbrëmje mbledhjen e parë, ku u bë konstituimi dhe u shqyrtua programi qeverisës, pasi gjatë ditës fillimisht u bë pranim-dorëzimi i detyrave në Kryeministri dhe nëpër ministri.

Kuvendi i Kosovës këtë javë mblidhet në dy seanca plenare, të martën e 5 dhjetorit për Buxhetin e Shtetit 2018 dhe të enjten për Programin e qeverisë 2017-2021.

105 vjetori i krijimit të FA, Presidenti Meta uron ushtarakët/

Mesazh i Presidentit të Republikës Sh. T. Z. Ilir Meta, me rastin e 105-Vjetorit të krijimit të Forcave të Armatosura të RSH !

Të nderuar ushtarakë të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë,

105-Vjet më parë, vetëm pak ditë pas shpalljes së Pavarësisë së Shtetit Shqiptar, u krijuan Forcat tona të Armatosura.

Me rastin e këtij përvjetori të rëndësishëm, si President i Republikës së Shqipërisë dhe Komandant i Përgjithshëm i Forcave të Armatosura, kam nderin e veçante që t’ju përcjell të gjithëve ju ndjenjat e konsideratës time më të lartë për përkushtimin dhe sakrificat tuaja në shërbim të atdheut dhe interesave tona kombëtare.

Një mirënjohje të veçantë kam për të gjithë familjarët e ushtarakëve tanë, sakrificat e tyre dhe forcën që ata gjejnë për të përballuar largësinë dhe mungesën e bijve, prindërve dhe bashkëshortëve të tyre.

Në këtë përvjetor të shënuar historik ne kujtojmë me respektin më të madh të gjithë ata që kontribuan për krijimin dhe fuqizimin e Ushtrisë Shqiptare që nga Mehmet Pash Derralla deri në ditët e sotme.
Në mënyrë të veçantë përkulemi me mirënjohje të thellë për Heronjtë dhe Dëshmorët e Atdheut, të cilët dhanë jetën e tyre për lirinë e pavarësinë e vendit tonë.

105-Vjetori i krijimit të Forcave tona të Armatosura na gjen sot anëtarë të NATO-s.

Ndaj një falënderim e mirënjohje të veçantë për të gjithë ushtarakët shqiptarë që kontribuojnë aktualisht përkrah forcave ushtarake të Aleancës në Afganistan, Detin Egje, Letoni, në Mali, Kosovë, Bosnje Hercegovinë, e kudo në misione ndërkombëtare.

Në këto çaste, një mirënjohje e posaçme u shkon ushtarakëve të Forcave të Armatosura që po punojnë me përkushtim për t’u përballur me situatën e vështirë të përmbytjeve në vend.
Angazhimi i Forcave të Armatosura dhe koordinimi i tyre me institucionet e tjera dhe autoritetet lokale është një garanci më shumë në ruajtjen e jetës së qytetarëve dhe minimizimin e dëmeve të pronës private dhe publike.

105-Vjetori i krijimit të Forcave të Armatosura të Shtetit Shqiptar më jep mundësinë të konfirmoj edhe njëherë mbështetjen e palëkundur për zhvillimin dhe modernizimin e tyre.

Ky moment historik më nxit, gjithashtu që të inkurajoj Kuvendin e Shqipërisë, Qeverinë dhe gjithë aktoret e tjerë në vend që të vlerësojnë dhe trajtojnë me kujdes në rritje ushtarakët shqiptarë.

Gëzuar 105-Vjetorin e themelimit të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë!
Lavdi të përjetshme të gjithë atyre që dhanë jetën në emër të Atdheut!

Zoti i bekoftë ushtarakët shqiptarë, kudo ku ata shërbejnë në dobi të demokracisë, paqes, sigurisë dhe lirisë.

Ilir Meta
President i Republikës së Shqipërisë

{Sh.K. Sipas faqes zyrtare të Presidencës}.

Në pritjen tradicionale në prag të Krishtlindjes, që organizoi kongresmeni demokrat Joseph Crowley, me 3 Dhjetor 2017 në Muzeun e Queensit në NY, ishte I pranishëm edhe zv.Kryetari I Vatrës, z. Agim Rexhaj, i cili prej kohësh është një suportues i kongresmenit dhe është i ftuar i përhershëm në veprimtaritë e tij.

Z. Joseph Crowley është Kongresmen i Distriktit 14-të të Nju Jorkut dhe një prej kongresmenëve të suksesshëm demokrat, që e fiton mandatin lehtësisht për më shuëm se dy dekada.Ai është edhe kryetar i Partisë Demokratike për qarkun e Queensit.
Në këtë veprimtari festive ishte i pranishëm edhe Kryetari i Bashkisë së Nju Jork-ut, z. Bill de Blasio, si dhe këshilltari i sapozgjedhur i Nju Jork-ut, bashkombasi ynë, z. Mark Gjonaj.
Z. Rexhaj ishte i ftuar në këtë veprimtari tradicionale të fundvitit ssë bashku me zonjën e Tij, Laura. Cifti Rexhaj pati rast që gjatë veprimtarisë të takohej e të bisedonin edhe me kryetarin e Bashkisë de Blasio, edhe me kongresistin Crowley si dhe me këshilltarin e Qytetit Gjonaj dhe bënë fotografi së bashku.

Korresp i Diellit

Ambasada e SHBA në Tiranë feston 105 vjetorin e pavarësisë/

Nga Shefqet Kërcelli/ Dielli/

 Ka zgjedhur një mënyrë krejt origjinale personeli i Ambasadës së SHBA në Tiranë për të uruar shqiptarët në 105 vjetorin e pavarësisë. Këtë festë diplomatët amerikanë e përcollën të veshur me kostumet karakteristike nga të gjithë trevat shqiptare, shoqëruar me këngë e valle popullore nga gjithë trevat. Në fund të fundit, ky gjest shpreh një akt dashurie e respekti për popullin tonë, kjo dhe nëpërmjet veshjeve tona tradicionale. Nuk ka më bukur. Faleminderit!

Në fakt personeli i Ambasadës po na befason cdo ditë jo vetëm me cilësinë e shërbimit që afron për qytetarët shqiptarë, por dhe me rubrikat e shumta për ngjarje historike e të bashkëpunimit shekullor midis dy popujve e vendeve tona, artin, kulturën, traditën, personazhet e spikatura shqiptaro-amerikanë, etj. Ndërkohë, më shumë se kushdo, Ambasada e SHBA ka mbështetur fuqishëm të drejtat dhe liritë e popullit tonë dhe reformat për vendosjen e shtetit ligjor në Shqipëri.(Shiheni lajmin edhe ne facebook(dielli vatra)

During the Flag Day celebrations, Vatra (The Hearth) proclaims 5 “Vatrans for life” and outstanding Albanian American citizens! /

By Dalip Greca/

It happened for the first time in 105 years of Vatra’s existence, from the start on 28th of April 1912, 7 months before the Declaration of Independence of Albania. During its Annual Flag Day Dinner Celebration, Vatra announced a first-time honor granting the title “Vatran for Life” to five members who have 50 or more years of active membership in the Pan-Albanian Federation of America “Vatra”, and have also lived their lives as outstanding Albanian American citizens.

Speaking to a crowded ballroom at the Eastwood Manor, the chairman of Vatra, Mr. Dritan Mishto, said, “Tonight we begin an evaluation of members with 50 or more years of active involvement with Vatra, who have made important contributions to Vatra and the Albanian Community of America. The idea had two sides: To value those who have dedicated so much to Vatra, but also to call on the younger generation to play an active role in this historic organization in America. It is the reason we selected the youth of older members to bestow these proclamations upon our honored members.

The first one honored was an active member of Vatra (now with health problems who came to the celebration in wheelchair, accompanied by 20 supporters), Mr. Jonuz Ndreu. The chairman of Vatra, reading the motivation of the honor, said that Mr. Jonuz Ndreu is from a very well known and honored family that gave Albania heroes such as Elez Isufi (Declared Honor of the Nation) pyramid of borders of Albania, Cen Elezi and others. For 50 years, Mr. Jonuz Ndreu was very generous and active as he was an outstanding citizen and veteran of the United States Army. He honors Vatra, and tonight we are honoring him with the Proclamation “Vatran for Life”.

The young David Balaj, son of Zef Balaj (now member of the Executive Board) read the motivation of the Proclamation for Mr. Julian Cefa. Mr Cefa came from Michigan with his wife and a group from the Detroit branch of Vatra. In the group were Mr. Mondi Rakaj, chairman of the branch, with his wife and children, as well as Mr. Alfons Grishaj and his wife. Mr. Cefaj was emotional with his remarks on the recognition of his contribution to Vatra and the Community. Julian is one of few witnesses of the major activity that Vatra held in New York and Boston on the occasion of the 60^th anniversary of the newspaper Dielli in November of 1969. Participants were Albanians from Italy (Arberesh), Germany and all the way to Argentina, as well as from many US cities. He was filled with emotion on the occasion of togetherness of “Arberesh Blood”.

The young Vatran, Ilir Cubi, son of the treasurer of Vatra and member of the executive board, Marian Cubi, gave the proclamation to the honored Zef Pernoca, after reading the motivation. Pernocaj has been a board member for many years over last Century, and continued in the 21^st Century. He was active and very generous. Pernoca with his characteristic humor said, “I am honored with this proclamation, but don’t think that with this honor you are kicking me out of Vatra. You’re going to have me here for another 50 years…!”

Next to be honored was Tonin Mirakaj. Mr. Mirakaj has been Vice President of Vatra, and an active board member for decades. Without Tonin, we wouldn’t have had many activities in the Albanian Community of New York. He was initiator of many activities of the Albanian Community of New York such as Church Festival’s and Vatra’s Conventions and Seminars. He was organizer, speaker and moderator of celebrations of the Flag Day. He was a friend and contributor of the newspaper Dielli where he continuously wrote on the community activities, especially on those of Vatra. He thanked the Chairman for the honor and expressed consideration for the “delayed transfer” of Vatra to the new generation. He values highly the newspaper Dielli, which continues the tradition for more than 108 years of being published.

Mr. Mirakaj’s complete remarks:

Thanks to you Mr. Chairman and the leaders of Vatra for honoring me on this celebration of the 105^th anniversary of Albanian Independence.

In many ways, being a member of Vatra and part of the leadership structure for more than 56 years has been enough honor through the pride and happiness it has brought me, and continues to bring me. In Vatra, during all the time that I have been active, I found and worked with true Albanian patriots that worked tirelessly to provide the advice and financial support that made the longevity of Vatra possible for more than a century.

What makes me especially happy now is the transition from old to the new generation that has been taking place over the past few years, which although slightly delayed is welcome nonetheless for Vatra’s membership and the Albanian American Community.
This transition, Mr. Chairman, gives hope that Vatra is being organized from the top leadership down to both existing and new branches, in different cities across America, and growing with young, educated citizens eager to work and contribute their talents and ideas to secure a bright future for The Pan-Albanian Federation of America Vatra.

I remember with great admiration the advice of the late Ibrahim Rugova, in his first visit to the United States in 1989, after expressing his high regard for Vatra, saying: “Save Vatra as it is needed for the Albanians!”

In the past, the newspaper “Dielli” (The Sun) was barely published with 8 pages, yet today it is regularly published with 40 pages, and the special Flag Day edition boasts 108 pages. Whether online or print, Dielli is a communicating tool between Vatra’s leaders and its membership, as well as the Albanian American Community

It is read by government officials and throughout diplomatic circles interested in keeping up-to-date on current events involving Albanians in Kosovo, Albania and other regions. In a meeting in Washington DC, during the Kosovo crises, an American official said, “We know the situation in Kosovo because we read the newspaper Dielli.” We are grateful to the Editor, Mr. Dalip Greca and his hardworking staff for their dependable work in publishing and distribution of the newspaper.

My thanks to you, again, Mr. Chairman, as well as my congratulations to you and all members of Vatra and all Albanians on the celebration of our National Independence Day. I also wish continued success in uniting all Albanians around the Flag and the Albanian Nation. Happy Holiday!

To present the Proclamation of honor to Mr. Zef Balaj, businessman and member of Vatra for 50 years, member of the executive board and member of the board of the Albanian American Civic League was selected a news reporter Rafaela Prifti, daughter of ex-secretary of Vatra for 10 years and well-known writer Mr. Naum

Prifti. In giving his words of thanks, Vatra member Zef Balaj spoke about the importance of the young joining Vatra that has at its roots the National activities. He spoke about an occasion 50 years ago, when for the first time, he knocked on the door of Vatra, and the consequence of anti-communist stand. He mentioned the pressure of the communist governments of Tirana and Belgrade on the community.

Honoring the members of Vatra with 50 or more years of membership, included in the Feast of the Independence Day and signed by the Chairman of Vatra, Mr. Dritan Mishto, in the Flag Day, has a symbolic importance for the future of Vatra and its activities in the second Century of Vatra’s life.

November 26,2017

-Pas konkursit për përzgjedhjen e fotografive dhe shkrimeve më të mira për promovimin e Kosovës për vitin 2017¸ Ministria e Punëve të Jashtme ndan çmime në një ceremoni organizuar në Muzeun Kombëtar të Kosovës, në Prishtinë/

 -Në konkursin e Ministrisë së Punëve të Jashtme të Kosovës  janë pranuar  rreth 600 fotografi dhe dhjetëra shkrime/

 Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul JASHARI/

 PRISHTINË, 8 Dhjetor 2017/ Fotografia e shkrepur derisa po shkruhej në pergamenë Deklarata e Pavarësisë së Kosovës, ndonjë orë para shpalljes në 17 Shkurtin historik 2008, ku shihet artisti Shyqri Nimani duke bërë kaligrafinë e tekstit, e autorit Agon Nimani, dhe ajo e Armend Nimanit nga performanca e këngëtares, Rita Ora, me rastin e shenjtërimit të Nënës Terezë në Vatikan, kanë ndarë çmimin  e parë në konkursin e Ministrisë kosovare të Punëve të Jashtëme.

Konkursi për përzgjedhjen e fotografive dhe shkrimeve më të mira për promovimin e Kosovës për vitin 2017 është hapur në 18 tetor 2017, ndërsa mbrëmjen e djeshme u shpallën fituesit në një ceremoni organizuar në Muzeun Kombëtar të Kosovës, në Prishtinë. Çmimi i dytë u është ndarë autorit Bleron Caka për fotografi veshjesh tradicionale dhe Armend Nimanit për fotografinë ku shihet sportistja shqiptare e Kosovës, Majlinda Kelmendi, duke festuar medaljen e artë olimpike.

Çmimi i tretë i është dhënë autorit Ardit Qeriqi për fotografinë që paraqet një nga sportet më të reja në Kosovë – ngjitja (hiking).

Për shkrimet më të mira, fitues të çmimeve janë: Të parit “Stacioni ku përplasen kohët”, i autorit Artan Krasniqi, të dytit “Gëzuar në Rahovec”, i autorit Uran Haxha, ndërsa të tretin e kanë ndarë dy autorë: Azra Deshiq për “Ilir Tafa, aktori që po i rikthen namin Kosovës” dhe  Labinot Konushevci  për “Intervistë me Ibrahim Berishën”.

Me çmime të tjera janë shpërblyer edhe 20 autorë të fotografive.

“Këto fotografi dhe shkrime janë bërë për njerëzit që e duan Kosovën”, tha  zëvendëskryeministri i parë dhe ministri i Jashtëm, Behgjet Pacolli, në ceremoninë e ndarjes së çmimeve, ku kishte shumë të ftuar nga mediat, përfaqësues vendorë e dilpomatë të akredituar në Prishtinë, mes të cilëve ambasadori i Shqipërisë, Qemal Minxhozi.

Kryediplomati kosovar tha se këto fotografi e shkrime do shihen  e lexohen edhe “gjithandej në botë, ku Kosova ka miq, aty ku janë njerëzit e Kosovës dhe në holle të tjera të institucioneve me rëndësi dhe ndikim”.

 Gjatë ceremonisë u bë edhe promovimi i ueb-faqes së re re kosovoabc.com, e cila, siç u shpreh kryediplomati Pacolli, do të përmbajë informata të azhurnuara dhe fotografi në kategorinë e atraksioneve turistike, natyrore, muzikës, sportit, filmit, historisë, ekonomisë, marrëdhënieve ndërkombëtare, sistemit politik, kuzhinës tradicionale dhe intervistave me ndërkombëtarët, që jetojnë apo kanë investuar në Kosovë. “Themeluam faqen e re në Wikipedia. Jemi në themelim e sipër të Grupit të Përdorimit në Wikimedia. Kemi nisur bisedimet për jetësimin e idesë tonë të projektit të jashtëzakonshëm Virtual Kosovo”, tha ministri i Jashtëm kosovar.

Përzgjedhjen e fotografive dhe shkrimeve e ka bërë juria profesionale e përbërë nga: Eliza Hoxha, Sylejman Kllokoqi, Gianluca Serrago, Adriatik Kelmendi dhe Rrahman Paqarizi. Në konkursin e promovimit  të Kosovës 2017, sipas Ministrisë së Jashtme, janë pranuar  rreth 600 fotografi dhe dhjetëra shkrime.Në Konkursin për përzgjedhjen e Fotografive dhe Shkrimeve më të mira për promovimin e Kosovës për vitin 2017 të shpallur në 18 tetor, me iniciativën e zëvendëskryeministrit të parë dhe ministrit të Punëve të Jashtme, Behgjet Pacolli, Ministria e Punëve të Jashtme u bëri thirrje publike të gjithë fotografëve dhe gazetarëve profesionistë, ekspertëve të këtyre fushave si dhe të gjithë qytetarëve të zakonshëm, që të marrin pjesë në garën për përzgjedhjen e fotografive dhe shkrimeve më të mira për Vitin 2017, që kanë për qëllim promovimin e imazhit të Kosovës.

Konkursi, fokusohej në kategoritë që përfshinë, por, nuk kufizohen vetëm në çështjet si më poshtë:Trashëgimi kulturore dhe fetare (Shkrime dhe fotografi që ndërlidhen me promovimin e objekteve kulturore dhe fetare);Atraksionet turistike natyrore (Shkrime dhe Fotografi mbi bukuritë natyrore të Kosovës);

Muzikë (Fotografi dhe shkrime në kontekst të cilës përshkruhen yjet brenda dhe jashtë Kosovës dhe që kanë dhënë kontribut në ngritjen e imazhit të Kosovës);

Sport (Fotografi dhe shkrime që përshkruajnë ngritjen dhe zhvillimin e sportit vendor si dhe të yjeve të sportit në nivel kombëtar dhe ndërkombëtar, që kanë dhënë kontribut në ngritjen e imazhit të Kosovës);

Film (Shkrime dhe fotografi, që ndërlidhen me zhvillimin e kinematografisë kosovare, si dhe sukseset e filmit dhe yjeve të filmit kosovar si në aspektin kombëtar ashtu edhe atë ndërkombëtar);

Histori (Fotografi dhe shkrime nëpërmjet të cilave tregohen vlerat historike të Kosovës dhe personalitete kombëtare, që kanë kontribuar në historinë e Kosovës);

Ekonomi (Fotografi dhe shkrime që përfshinë zhvillimin dhe ngritjen e ekonomisë së Kosovës, sektorët më atraktiv për bërje të biznesit si dhe bizneseve të suksesshme vendore dhe atyre ndërkombëtare, që kanë investuar në Kosovë);

Kuzhina Tradicionale (Fotografi dhe shkrime mbi kuzhinën tradicionale);

Veshjet tradicionale (Fotografi dhe shkrime nëpërmjet të cilave tregohet historia e veshjeve tradicionale).

Aplikuesit në këtë garë përfshijnë edhe shtetasit e huaj që jetojnë në Kosovë, por, pa dyshim edhe të gjithë shtetasit e Republikës së Kosovës që jetojnë jashtë vendit. Të gjithë pjesëmarrësit duhej të aplikonin me fotografitë dhe shkrimet e tyre autoriale.

*Dr. Sali BERISHA: Historia e Shqipërisë duhet të jetë historia e përmbysjes së narko-shtetit, historia e përmbysjes së Edi Ramës, klikës së tij./

  Sot eshte perkujtuar 27 vjetori i Levizjes Studentore, organizuar nga FRPD. Kryetari i Opozites, Kryedemokrati Lulzim Basha shkroi ne fb: 8 Dhjetori është dita e parë europiane në Shqipëri. Ishte fillimi i një udhëtimi të pandalshëm drejt identitetit të humbur. Shqipëria gjendet përsëri në një udhëkryq mes politikës së kriminalizuar dhe vlerave të lirisë. Edhe një herë, kjo sfidë është sfida e rinisë. Të rinjve që duan të ikin u bëj thirrje të qendrojnë, të mos ikin! Të përballemi, të luftojmë dhe të fitojmë mbi të keqen! Bashkë do të ndryshojmë Shqipërinë!

FJALA E PLOTE E KRYETARIT BASHA/

Më lejoni të ndaj në fillim të fjalës sime, dy emocione të jashtëzakonshme që  më përshkrojnë sot. i pari,  i kujtesës së domethënies së 8 Dhjetorit , cili më transporton me shpejtësi nga ky moment, tek ditët kur isha më i ri, ose më i riu prej jush  në këtë sallë. Dhe ky emocion merr sot formën  e mirënjohjes më të thellë dhe përkuljes më të madhe me krenari të thellë kombëtare ndaj Dhjetoristëve, me në krye Azem Hajdarin e pavdekshëm . Me respektin më të jashtëzakonshëm ndaj intelektualëve, përfaqësuesve të studentëve të Dhjetorit, shumë prej të cilëve i shoh sot në këtë sallë, krah për krah  rinisë demokrate dhe për të cilët, kanë në zemrën time , mirënjohjen më të thellë si shqiptar si democrat dhe  si kryetar i partisë që lindi  për shkak të sakrificës dhe përpjekjes  së tyre.Emocioni i dytë që më përshkon sa herë që jam në mesin tuaj,është emocioni që dini të falni vetëm ju, rinia demokrate, Forumi rinor i PD ,për  të cilin  ju falenderoj nga zemra.

Jemi mbledhur sot këtu për  8 Dhjetorin që  është një ndër ditët më të bukura të historinë tonë. Është një ditë e madhe për atë që solli, por  mbetet një ditë e madhe për mesazhin dhe domethënien që vazhdon të ketë   çdo Dhjetor,  e do të vazhdojë të ketë në përjetësi.

8 dhjetori 1990 ishte dita kurtriumfo kurajo i mbi frikën, kur triumfoi dëshira për liri mbi dhunën robëruese të diktaturës. Nga kurajo e studentëve të Dhjetorit dhe liderit të tyre të pavdekshëm Azem Hajdari, shqiptarët rigjetën lirinë e humbur: lirinë e mendimit, lirinë e shprehjes , lirinë politike, lirinë e besimit në Zot , lirinë e lëvizjes.

Por 8 dhjetori ishte po kështu dita e triumfit të përpjekjeve për dinjitet njerëzor. Lëvizja e Dhjetorit nisi së pari si refuzim i studentëve për t’u trajtuar si turmë e nënshtruar, të cilën mund ta shtypnin, mund ta shpërfillnin, mund ta fyenin dhe turpëronin, ta linin në varfëri, pa dritë dhe pa ngrohtësi. Studentët kërkuan dinjitet, kërkuan respekt për vlerat njerëzore.

Kjo kërkesë për dinjitet njerëzor çoi natyrshëm në kërkesën për liri politike për  pluralizëm, sepse liria politike është në themel të dinjitetit njerëzor. Nuk mund të ketë dinjitet njerëzor pa  liri politike.  Në një shoqëri ku nuk ka liri politike, ku njerëzit nuk kanë asnjë ndikim mbi mënyrën si qeverisen dhe se nga kush qeverisen, nuk mund të ketë as dinjitet njerëzor, nuk mund të ketë as vlera njerëzore.

Por studentët e dhjetorit u ngritën edhe kundër sundimit të injorancës dhe sundimit  errësirës. Injorancës së klasës qeverisëse dhe injorancës ku ishte braktisur  shoqëria shqiptare.

Në thirrjet e e studentëve, urrejtja ndaj diktatorit Enver Hoxha u përzie përherë me talljen ndaj lolove qesharake të byrosë politike dhe injorantëve që kishin dalë në krye të vendit, sepse atje, ku nuk ka liri dhe ku nuk ka konkurencë, në krye dalin përherë injorantët.

Ata u ngritën ata edhe kundër errësirës së mendjes. Që në orët e para, që ditët e para, ata brohoritën fjalët e ndaluara të Fishtës, të Koliqit, të Frostit, të Xhon Lenonit. Injoranca është mjeti kryesor i diktaturave dhe lëvizja studentore shembi edhe murin e injorancës dhe izolimit mendor që kishte ngritur diktatura.

8 Dhjetori ishte dita kur Shqipëria u ritakua me Europën, kur shqiptarët u rikthyen tek vlerat europiane. Prandaj 8 Dhjetori mund dhe duhet të quhet pa frikë Dita e parë europiane në Shqipëri, pas një gjysëm shekulli endje nëpër humbëtirat e Lindjes.

8 Dhjetori ishte fillimi i një udhëtimi të pandalshëm drejt identitetit të humbur, drejt ëndrrave më të bukura tonat, drejt fitimit të kohës së humbur. Në atë fillim rrugëtimi, ne besonim si askush tjetër në botë, tek liria dhe tek e ardhmja jonë.

Është e padiskutueshme që Shqipëria është transformuar rrënjësisht, që atë ditë. Në shumë drejtime, përparimi është i paimagjinueshëm, i pakrahasueshëm sepse liria bëri punën e saj dhe shpirti i paepur i shqiptarëve  dhe në vecanti i rinisë, bëri pjesën tjetër.

Në kthimin e tyre tek liria, shumë shqiptarë  e në vecanti shumë të rinj zbuluan botën dhe, shkëlqyen në shumë vende të botës, duke provuar vlerat e mrekullueshme të individit tonë, të shqiptarit, të punës të tij, të  imagjinatës dhe shpirtit të tij.

Por nga ana tjetër, jo gjithcka shkoi sic e kishim menduar.  Disa  gjëra shkuan keq, shumë gjëra u vonuan dhe ishin më të vështira  sa ç’i menduam 27 vite më parë atëherë.

Sikur në ditët e Dhjetorit 1990, dikush tu kishte thënë studentëve, të cilët luftuar dhe sollën lirinë politike, se 27 vite  më vonë, të rinjtë e Shqipërisë do të kërkonin mundësitë dhe dinjitetin e tyre nëpër botë dhe jo në atdhe, me siguri  do ti merrnin për të çmendur.

Nëse atëhere dikush do t’u thoshte studentëve  se edhe pas 27 vitesh, ne do të vazhdonim të ishim një ndër vendet më të izoluara nga Europa, do të mendonin që dhe  do të  ishte tallje.

Por fatkeqësisht kjo është gjendja ku jemi katandisur sot. 27 vjet pas rënies së komunizmit, liritë politikë të shqiptarëve janë sërish të kufizuara, se shqiptarët ende nuk votojnë të lirë, se dinjiteti i tyre është i nëpërkëmbur, mundësitë e tyre për përparim njerëzor dhe shoqëror janë më të vogla se në cdo vend tjetër në Europë, nga e cila vazhdojmë të mbetemi një nga kombet më të izoluara.

Ndërsa bota perëndimore ka arritur një mirëqenie dhe përparim të paimgjinueshëm edhe për ata vetë para 2-3 dekadash dhe nuk ndalet në ecjen e saj përpara, Shqipëria është sot e mbytur nga problemet që përjetohen  vetëm në vendet më të prapambetura të Azisë dhe Afrikës.

Është e paimagjinueshme që sot në Shqipëri, në vend që të flitet për biznese të reja nga rinia, për përparime teknologjike, për arsim dhe dije, flitet për një bandë trafikantësh injorantë dhe mizorë.

Në vend që të diskutojmë dhe punojmë për zgjidhjet dhe politikat më efektive, luftojmë si të pastrojmë Parlamentin dhe qeverinë nga kriminelë ordinerë që kanë trafikuar, përdhunuar dhe vrarë.

Në vend që të mendojmë si të përmirësojmë sistemin bankar për të nxitur ekonominë me kredi të favorshme për të rinjtë që duan të hapin biznese, diskutojmë si ta shpëtojmë sistemin bankar dhe ekonominë nga paratë e pista të krimit.

Në vend që të investojmë dhe prodhojmë, kemi përfunduar në një ekonomi që vetëm importojmë dhe shet.

Në vend që të mendojmë për më të pamundurit mes nesh, e tu  gjendemi në krah atyre, grave, nënave kryefamiljare, të rinjve dhe të rejave, ne diskutojmë si të ndalojmë një grusht politikanësh  tëkorruptuar dhe oligarkësh grabitqarë që të mos plaçkisin vendin.

Para Dhjetorit të 1990, një grusht njerëzish mizorë përdorën ideologjinë për të nënshtruar, dhunuar dhe plaçkitur një popull të tërë për privilegjet e tyre, sot dhuna nuk ushtrohet në emër të ideologjisë, por të krimit të bërit njësh me politikën dhe të politikës të bërë njësh me krimin.

Ndërsa propaganda vazhdon si dikur, për të gënjyer, për të manipuluar dhe për të mbajtur njerëzit në padije ndaj të vërtetës, për t’i sunduar me të njëjtët mekanizma.

Njësoj si në vitet e para të tranzicionit, sërish qëllimi kryesor i shqiptarëve është të ikin. Por ndërsa ikja e atëhershme ishte motivuar nga dëshira për të prekur dhee gëzuar sa më parë lirinë dhe mirëqenien perëndimore, ikja e sotme është nga dëshpërimi, nga fjalët dëshpëruese se, ky vend mund të mos bëhet kurrë.

Ndaj sot, në këtë përvjetor të rëndësishëm, bashkë me respektin e thellë dhe mirënjohjen më të madhe ndaj sakrificës  së Dhjetoristëve , në praninë e kësaj salle ekzaltuese, luftëtarsësh të lirisë, të betejave që kemi bërë  dhe do të bëjmë së bashku, unë dua që t’ju ftoj të gjithë të kthejmë sytë sërish nga Dhjetori 1990 dhe të reflektojmë.

Studentët dhe pedagogët e Dhjetorit 90, sot shikojnë mbrapa me krenari. Për shumë prej tyre energjia, dashuria, pasioni, energjia, shpresat dhe ëndrrat që u ndezën ato ditë, janë edhe sot energjia më frymëzuese në jetën e tyre.

Solidariteti që ata kërkuan dhe gjetën tek njëri tjetri ishte mrekullia që solli çlirimin nga frika. Bashkimi me njëri tjetrin për këtë shpresë të madhe ishte celësi  magjik që mposhti frikën dhe ngriti kurajon.

Kështu ata gjetën me këtë kurajon u ngritën, luftuan dhe fituan kështu ndryshuan Shqipërinë dhe jetët e miliona shqiptarëve.

Nëse të njëjtën gjë do të bëjë dhe  brezi i sotëm , Shqipëria do të ecë përpara. Sepse  nuk është vonë. Sot Shqipëria ka nevojë më shumë se kurrë më parë, gjatë këtyre tre dekadave për atë forcë, për atë idealizëm, për atë kurajë të Dhjetoristëve.

Sepse sot  gjendemi  në një udhëkryq: nëse do të humbasim të ardhmen e Shqipërisë dhe të shqiptarëve të marrë peng nga një grusht politikanësh të inkriminuar, apo do t’u rikthehet vlerave të lirisë, të dinjitetit njerëzor dhe të Evropës.

Përsëri edhe një herë, po kësaj radhe më shumë se kurrë më parë, kjo sfidë është sfida e rinisë. Sytë e cdo shqiptari janë nga ju, janë nga rinia shqiptare.

Dhe unë e di se, ju rinia shqiptare, rinia demokrate, rinia e ciltër dhe e panjollosur,  do ta merni në dorë këtë mision. Kini besim, kini besim, besim  total  të palëkundur në forcën tuaj dhe në aftësinë tuaj.

Sot ju bëj thirrje , mos zgjidhni largimin, zgjidhni përpjekjen, përballjen.

Bëjeni zërin tuaj të bucasë, guxoni, ngrihuni, luftoni ta ndryshojmë Shqipërinë.

Partia Demokratike, bija tjetër së bashku me lirinë politike e Dhjetorit 1990, do të jetë përherë me ju. Me rininë në ballë të përpjekjes, ndryshimi do të vijë, dhe do të vijë shpejt!

Mirënjohje përjetë studentëve liberatorë! Zoti e bekoftë Rininë shqiptare! Zoti e bekoftë Shqipërinë!

***

FJALA E PLOTE E ISH KRYETARIT TE PD, DR. SALI BERISHA

I dashur zoti kryetar i FRPD, Belind Këlliçi

I dashur kryetar i PD, Lulzim Basha

I nderuar zoti Patrik Voller, sekretar per marrëdhëniet ndërkombëtare i EPP,

I nderuar zoti Gloss, drejtues i fondacionit Konrad Adenauer

Të dashur miq, vendas e të huaj,

Të dashur studentë dhe ish studentë të dhjetorit 1990

Intelektualë që iu bashkuat asaj kohe në këtë lëvizje

Të dashur studente dhe studentë, anëtarë të FRPD të pranishëm në këtë sallë!

Është nder, privilegj i madh të kremtojmë sot së bashku Ditën e Rinisë shqiptare, që është dhe dita e revolucionit demokratik paqësor, më madhështor, më të rëndësishëm në historinë e lirisë së shqiptarëve, ajo që quhet Lëvizje Studentore e Dhjetorit.

Miqtë e mi, historia është një e shkuar dhe natyrisht të merresh shumë me të edhe nuk duhet, por sa herë kujton këtë ditë, frymëzohesh, frymëzohesh dhe vetëm frymëzohesh. 8 dhjetori është ditë frymëzimi. Si sot 27 vjet më parë bashkëmoshataret tuaj, u ngritën mbi frikën, dhunën, terrorin dhe u përballën në këtë qytet të bekuar, në rrugët dhe sheshet e Tiranës, me diktaturën më staliniste, më barbare, më çnjerëzore që Europa kishte njohur në historinë e saj. U ngritën me një kurajo të jashtëzakonshme dhe së pari çliruan qytetin e tyre, e shndërruan këtë qytet në kështjellën e lirisë së shqiptarëve, hapën dyert e lirisë për shqiptarët.

Dua t’u adresohem ju, audiencës së rinisë së sotme, fantazia dhe imagjinata juaj nuk ka fund, por përsëri ajo nuk rrok dot guximin e jashtëzakonshëm të atyre ditëve të bashkëmoshatarëve tuaj. Kjo sepse, ata në atë kohë, dhe ju që jeni këtu, nuk jeni të vetëdijshëm për forcën e jashtëzakonshme shpirtërore që ju keni. Në vitin 1990 ne nuk mund të krahasoheshim as me Korenë e Veriut të sotme.Pak ditë më parë ndofta keni parë në lajme, në Youtube, apo dhe portale,   se si 3-4 ushtarë të Korësë së Veriut ekzekutuan shokun, bashkëmoshatarin e tyre sepse po arratisej, po ecte drejt hapësirës së lirisë. Po çfarë ndodhte në Shqipërinë e viteve 90?

Në Shqipërinë e viteve 90’ ishin ekzekutuar me regjistër të ministrisë së brendshme 96 të rinj, djem dhe vajza, të cilët pasi e hoqi diktatura nenin e e tradhëtisë së lartë për arratinë, u nisën të gjenin botën e lirë, të gjenin lirinë.

Jo vetëm kaq, por akoma më makabër. Trupat e disa prej tyre zvarriteshin ditën për diell, në Sarandë, Gjirokastër, Korçë, në Skodër vetëm për të mbjellë terror kudo. Në memorien time më të hershme më kujtohet kur, trupa të bërë shosh të atyre që quheshin diversantë, na vendoseshin afër shkollës për tna tmerruar, apo i shëtisnin nëpër qytete të tjera. Kjo nuk ndodhi në Shqipëri vëtëm në vitet ’50 por dhe në Shqipërinë e viteve ’90, vetëm e vetëm për të ulur poshtë kokën e shqiptarëve, për t’i tmerruar dhe terrorizuar ata.

U ndala në këto shembuj për të treguar se cilat ishin përmasat e guximit të atyre të rinjve, të atyre vajzave dhe djemve të udhëhequr nga Azem Hajdari që u ngritën natën e 8 dhjetorit, dolën në shesh dhe u përleshën me diktaturën. I goditi pabesisht ai që i priti. Të nesërmen nuk u strukën, nuk u shpërndanë në shtëpitë e tyre, por të nesërmen, këta vajza dhe djem u mblodhën përsëri në atë shesh dhe u nisën për të pushtuar bulevardin e Tiranës me një akt epik heroizmi.

Sot kanë kaluar 27 vjet dhe përsëri kjo datë e bekuar në historinë e lirisë së shqiptarëve ka një mesazh të madh. Mesazhi i madh i saj është guximi. Guximi. Fitojnë ata që guxojnë!

Asnjë nuk besonte përveç studentëve në fitoren e tyre, nuk besonin se do gjunjëzonin diktaturën. Por ata besonin, ata ishin trima, ata u rrahën në mënyrë barbare në rrugë dhe u mblodhën fill mbrapa për t’i dhënë goditjen tjetër diktaturës.

Ku jemi sot pas 27 vitesh?! Cilido ngado ju, se unë jam i bindur që ju e doni vendin, se në idealet tuaja keni një Shqipëri, më të bukurën që mund të ekzistojë, unë e di se ju dëshironi shumë që energjitë tuaja t’ia kushtoni këtij vendi siç ishte ëndrra e studentëve të dhjetorit 90, ta bëni atë si gjithë Evropa!

Po sot ku jemi? Veç viteve të zeza të diktaturës, kurrë nuk kemi qënë në këtë gjendje. Ju lexoni çdo ditë mediat e botës, vetëm kronikë negative për Shqipërinë; “Kanabistan”, “Droga e Shqipërisë në zemër të Europës”, “Narkoshtet” etj. Dhe po ndërtohet narko-shteti, se kur ministri i brendshëm bën trafiqe atëherë ai është narkoshteti. Kur kryeministri nuk e dënon ministrin e brendshëm, atëherë ai është vet i implikuar. Nuk është Karzai po është i vëllai i Karzait.

Ngremë pyetjen a është i implikuar Edi Rama? Po, është i implikuar përderisa është i implikuar Olsi Rama, Saimir Tahiri e të gjithë me radhë. Kush është zgjidhja? Zgjidhja është vetëm guximi juaj, trimëria juaj. Ju keni 1001 arsye të ngriheni fuqishëm, dhe unë ju garantoj ju se ju jeni dhjetra herë më shumë se kjo sallë por dhe vetëm kjo sallë do mjaftonte për ta hedhur në Lanë këtë qeveri.

Nuk ishin më shumë ata natën e parë, ditën e parë të përballjes së tyre me diktaturën, por e gjunjëzuan.

A meritoni ju t’i shndërrojë shqiptarët ai në përdoruesit më të madh të drogës? Që droga të bëjë drejtësinë? A meritoni ju që shqiptarët duan të ikn?

A meritoni ju që të shiheni kudo si përfaqësues të Kanabistanit? A meritoni ju që droga që prodhohet në Amerikën Latine ti shndërrojë shqiptarët në përdoruesit e saj më të mëdhenj në botë? A meritoni ju që ligjin të mos e bëj drejtësia por ta bëj kanabisi? A meritoni ju që sot, mirë në vitin 90 që të ardhurat për frymë ishin 204$, po sot të gjithë, mjekë, inxhinierë, të largohen nga Sqipëria, nga ky vend i pasigurtë?

A meritoni ju të paguani për studimet tuaja universitare katër herë më shumë se sa paguajnë në Austri, se në Gjermani, se në çdo vend të BE? Prindërit tuaj janë më të varfërit. Atyre iu dridhet dora dhe buza për të siguruar paratë për ju. Pse? Se një njëriu i teket “unë do bëj shtet” duke trefishuar – katërfishuar tarifat për ju.

Sepse ky njeri i kapur nga klientela, barazon çmimet e publikut me privatin vetëm për të mbajtur të gjallë universitete, të cilat kurrë nuk duhen mbajtur me paratë e taksapaguesve shqiptarë. Universitete të klientelës.

Në historinë e Europës, studentët kanë përmbysur qeverira demokratike dhe e kanë merituar. Historia e Shqipërisë duhet të jetë historia e përmbysjes së narko-shtetit, historia e përmbysjes së Edi Ramës, klikës së tij.

Edhe një herë një përshëndetje të përzemërt të gjithë studentëve të 90-ës, por më të përzemërt studentëve të sotëm, të rinjve të sotëm kudo që janë.!

2017- Përvjetorët e Shenjtëreshës- Nëna Terezë: 20 vjetori i vdekjes, 1 vjetori i shenjtërimit; 38 vjetori i Çmimit Nobel për Paqe/

Shkruan: Don Lush GJERGJI/

Vitin që po e lëmë pas, 2017, për ne, Kishën katolike dhe popullin Shqiptar kudo në botë, ka qenë i  shënuar dhe i bekuar, shumë i frytshëm dhe domethënës në shumë kuptime dhe drejtime, sidomos në përkujtimin e përvjetorëve të Shën Nënës Tereze:

• 38 – vjetori i Shpërblimit Nobel për Paqe, në Oslo (Norvegji), 10 dhjetor 1979;
• 20 – vjetori i vdekjes së Shën Nënës Tereze,  në Kalkutë,  5 shtator 1997;
• 1- vjetori i shenjtërimit të Nënës Tereze nga Papa Françesku, në Vatikan (Romë), 4 shtator 2016;
• Shugurimi i Shenjtërores dhe Katedrales “Nëna Tereze” në Prishtinë,  5 shtator 2017.

Këto ngjarje shënojnë historinë e Kishës Katolike në popullin Shqiptar, si dhe historinë tonë kombëtare, me domethënie dhe porosi të mëdha dhe shumë aktuale për ne, por edhe për mbarë njerëzimin.

Ta njohim, zbërthejmë, shqyrtojmë, përjetojmë Nënën tonë Tereze, tiparet e saja dalluese, porositë e saja karakteristike,  risitë që i ka dhuruar Zoti nëpërmjet saj, domethënien  për ne dhe prej brezat e ardhshëm, veçoritë që atë e kanë karakterizuar dhe dalluar,  sidomos në domethënien e  fesë dhe të dashurisë së krishterë.

Nënën Tereze Bojaxhiu e kam takuar shumë herë gjatë njohjes, shoqërimit dhe bashkëpunimit me të, në meridianët  të ndryshme të botës, që nga takimi im i parë personal në vjeshtë në Romë në vitit 1968. Unë atëherë isha student i vitit të dytë të filozofisë në Universitetin “Urabanian” në Romë. Atë e kam shoqëruar në pesë vizitat e saja në Kosovë: 1970, 1978, 1980, 1982 dhe 1986; isha me të gjatë Çmimit Nobel për Paqe (Oslo, 1979); në shumë vende të Evropës Lindore;  sidomos në Kalkutë dhe në rrethinë (1989)…

Çdo takim ishte si i pari dhe  i fundit, që më bënte përshtypje thjeshtësia, çiltëria, mirësia, bujaria, duresa, kujdesi dhe dashuria për të varfër ndër më të varfër, të gërbulur, ata që askush nuk i donte, sidomos malli për Atdhe, lidhja e ngushtë shpirtërore me Popullin dhe Kishën ndër Shqiptarë,  por edhe vuajtja me ne dhe për ne, por edhe  për njerëzit e mbarë botës.

Gjithnjë kam studiuar dhe hulumtuar për rrënjët, burimin, zanafillën e këtij përkushtime dhe dashurie kaq prekëse dhe tërheqëse për mbarë botën. Përfundimi im është ky: janë dy burime unike që e kanë përgatitur dhe dhuruar atë gjithë botës: tradita dhe përvoja familjare, kombëtare shqiptare, që mbështetet në këto parime të shenjta dhe domethënëse: “Bukë, krip dhe zemër”, dhe: “Shtëpia është e Zotit dhe mysafirit”, si dhe përvoja dhe jeta dashurisë së krishterë në familje dhe në bashkësi famullitare, porosia e Jezusit që identifikohet me çdo njeri: “Çka do bëtë për njërin ndër këta vëllezër të mi më të vegjël, e  bëtë për mua” (Mt 25, 40). Ajo ishte Dashuria në veprim, siç e kam definuar unë. Me 17 libra kushtuar Nënës Tereze, të përkthyera në shumë gjuhë botërore, jam munduar t’i dokumentoj dhe argumentoj këto dy burime të pashterrshme për Nënën Tereze: Zotin – Dashuri dhe vëllaun apo motrën Njeri.

1. Disa risi në jetën dhe veprën e Nënës Tereze: feja, shpresa dhe dashuria

Ndër risitë më të rëndësishme që kam hetuar unë janë këto: feja – që për Nënën Tereze ishte kërkim i Zotit në Njeriun dhe i Njeriut në Zotin në çdo fazë të jetës së saj. E kishte kërkuar Zotin dhe thirrjen, planin e tij prej moshës 12 deri 18 vjeçare, kur kishte vendosur plotësisht t’i kushtohet atij: “Dua të bëhem motër misionare për t’i ndihmuar të varfrit e botës” (Letnicë, 14 gusht 1928). Gjatë 18 viteve si “Motër e Loretos”  dhe së fundi prej vitit 1950 e deri te kalimi në amshim. Ajo kurrë nuk e ka ndarë Zotin prej Njeriut dhe Njeriun prej Zotit.

Shpresa – veprim gjithnjë dhe kudo me dashuri dhe për dashuri, me parimin: “Kudo që jeta është në rrezik, aty duhet të jemi ne”. 

Dashuria – flijim dhe dhurim pa kursim për t’u bërë dhe mbetur Nëna e Dashurisë.

2. Nëna universale – universalizmi i jetës dhe dashurisë

Misioni i Nënës Tereze është Dashuria, vendveprimi është bota, mbarë njerëzimi, metodologjia është dëshmia e krishterë, qëllimi është lehtësimi dhe pakësimi i vuajtjeve, mënyra është pjesëmarrja e plotë dhe e lirë në jetën e tyre, të privilegjuar janë të braktisurit dhe të dëbuarit e botës.

Risia e dytë e Nënës Tereze ishte UNIVERSALIZMI në çdo kuptim dhe drejtim kohor dhe hapësinor në dy parime themelore: Për Zotin – Dashuri dhe Njeriun – vëlla apo motër, pra, i jetës dhe dashurisë. Askush në historinë e njerëzimit, as në atë të krishterimit, nuk kishte nisur në vepër të tillë pa kurrfarë përjashtimi kombëtar, fetar, gjinor, kastor, shoqëror, dhe vetëm ajo kishte arritur që t’i bashkonte të gjithë, hinduistët, budistët, myslimanët, të krishterët, ateistët, gnostikët, me fuqinë e fesë dhe frymëzimin e dashurisë. Ajo nuk kishte për qëllim kthimin e të tjerëve në fenë e krishterë, në Kishën Katolike, por “që të jetë në mesin e tyre rrezja e Pranisë dhe e Dashurisë së Zotit, që t’ ua dhurojnë të gjithëve Zotin – Dashuri – Atë”.

Qëllimi i saj, pra, ishte diçka tjetër, dashuria dhe prania e Zotit në botën e sotme, sidomos ndër të varfrit më të varfër, të braktisur, të gërbulur, njerëz të përbuzur dhe të përjashtuar nga jeta e rëndomtë, për t’ua dëshmuar të gjithëve se çdo njeri është së pari Njeri, i afërmi ynë, vëlla apo motër, deri te ajo që në çdo Njeri ta shohim, njohim, duam dhe shërbejmë vetë Jezusi, dhe këtë me shembullin e jetës dhe dëshminë e përditshme.

Ja çka thotë Nëna Tereze për motrat që i ka themeluar ajo me emërtim “MISIONARET E DASHURISË”: ”Misionarja e Dashurisë duhet dhuruar, por mbi të gjitha duhet ta dhurojë vetveten… Për t’iu dhuruar të varfërve dashuri, ne duhet të jemi të afta ta duam njëra-tjetrën në bashkësinë tonë rregulltare, t’i dhurohemi tërësisht Zotit nëpërmjet të afërmit, nevojtarit… Ne jemi motra rregulltare dhe thirrja jonë nuk është puna me të gërbulur, apo me njerëz në buzë të vdekjes: Thirrja jonë është të jemi tërësisht të Jezusit. Pasi jam e Jezusit, puna ime është mjet për ta treguar dashurinë ndaj Tij. Prandaj puna është mjet e jo qëllim jete”.

3. Vuajtja – bekim e jo mallkim

Risia e tretë e Nënës Tereze është kjo: vuajtja, pësimi, mjerimi, varfëria, gërbula, Sida, si dhe çdo pësim tjetër, nuk është mallkim, dënim i Zotit, por hir, mundësi për ta treguar dashurinë ndaj Jezusit që vuan në njerëz të tillë. Ajo e shihte, e njihte, e shërbente  dhe e dashuronte Jezu Krishtin në ata që nuk kishin më as pamje njerëzore.

Ajo thoshte kështu:”Të varfrit na japin ne shumë më tepër, na dhurojnë mundësinë që konkretisht ta duam dhe ta shërbejmë Jezusin i cili pëson në ta. Ata na japin falënderimin… Paqja do të vijë në botë nëpërmjet të varfërve. Të varfrit janë të detyruar të jenë të tillë, ndërsa ne jemi të varfra për dashuri ndaj Jezu Krishtit dhe për t’i kuptuar deri në fund ata që nuk kanë asgjë duke jetuar si ata dhe me ata… Ne varemi tërësisht prej Provanisë hyjnore… Ja ana më e bukur e rregullit tonë… Jepni duart tuaja për shërbim të varfërve, zemrën tuaj për t’i dashur të varfrit. Dashuria e vërtetë është gjithmonë flijim dhe dhurim”.

4. Dhurim falas dhe në tërësi

Risia e katërtë e Nënës Tereze është dhurimi falas dhe në tërësi, me dashuri dhe për dashuri, me hare dhe falënderim. Ajo shpeshherë thoshte kështu: “Nëse nuk mund të bësh asgjë për të tjerët, atëherë së paku buzëqeshu, sepse kjo nuk të kushton asgjë, por jep shumë. Gëzimi duhet të jetë një ndër thesaret e jetës sonë… Kështu më thoshte Nëna Loke: ”Gonxhe Gjyli, bija ime, ose bëre këtë punë me zemër, ose mos e bën aspak!”.

Dhe vazhdon kështu: ”Unë ju kam thënë motrave përgjegjëse për bashkësitë tona: Bota është plot mjerime, vuajtje, pikëllime. Ne duhet të dalim në botë për ta pakësuar vuajtjen, për të qenë rrezja e Dashurisë së Zotit. Ata që vuajnë duhet të gjejnë në ne Ungjillin ngushëllues… Çdoherë kur e takoni Jezu Krishtin në të varfër, buzëqeshini. Nëse nuk doni t’i buzëqesheni Jezusit në të varfër, më mirë mos dilni fare ose kthehuni së shpejti në kuvend…”.Ja, prapë mrekullia e dashurisë dhe e shenjtërisë: Më e varfra e botës, Nëna Tereze, më së shumti i ka ndihmuar të varfrit e botës, jo vetëm në anën materiale, por edhe më tepër në atë shpirtërore dhe morale, sepse është dhuruar falas dhe tërësisht, me gëzim dhe me dashuri të plotë Zotit  nëpërmes njeriut.

5. Kontemplative aktive në botë

Veçoria e pestë e Misionareve të Dashurisë është kjo: kontemplative aktive në botë. Kjo do të thotë të jenë tërësisht të kushtuara Zotit në lutje, meditim, adhurim, pendesë, dhe si pasojë e kësaj jete shpirtërore, të jenë edhe aktive në botë me dashuri vepruese. Pse dhe si? “Të gjitha për Jezusin, në Jezusin dhe me Jezusin”.Urata, meditimi, adhurimi, mesha, kungimi, me një fjalë e tërë jeta shpirtërore ka për qëllim që motrat të aftësohen për dashuri, për dëshmi, për veprim, për ta njohur, ndihmuar, dashur dhe shërbyer Jezusin në njerëz që vuajnë.Kontemplative aktive domethënë ta kërkojmë, gjejmë, shërbejmë Zotin jo vetëm në çaste të kushtuara atij, në jetën tonë shpirtërore, por gjithkund dhe gjithnjë pikërisht me fuqinë e fesë dhe me frymëzimin e dashurisë.

Nëna Tereze thoshte: ”Nëse e njohim, duam, adhurojmë, ushqehemi me Jezu Krishtin vetëm në meshë, në Kungim, është tepër pak. Ne lutemi, meditojmë, adhurojmë, marrim pjesë në meshë, e marrim Jezusin në Kungim në zemër për ta vazhduar këtë kërkim dhe shoqërim me të në përditëshmëri. Nëse e gjejmë dhe shërbejmë Jezusin në të varfrit tanë, atëherë jemi kontemplative në mesin e botës”.

Për këtë Nëna jonë Tereze ishte dhe gjatë do të mbesë Ungjilli i gjallë, risia ungjillore, Misionarja e Dashurisë, Nëna e botës së mjerimit, tash Shenjtëresha  Jetës dhe Dashurisë.

–Në Indi, bilanci ende i përkohshëm i katastrofës, të cilën e kujtoi Ati i Shenjtë, është të paktën 39 të vdekur e 167 të humbur, në shtetet indiane Tamil Nadu e Kerala. /

Gjatë lutjes së Engjëllit të Tënzot, mendimi i Papës shkoi edhe një herë tek popullsitë e dëmtuara nga fatkeqësi të rënda natyrore, sidomos nga shirat, që po shkaktojnë dëme të mëdha këtë fillim dimri:

“Dëshiroj t’u shpreh afërsinë time popullsive indiane të dëmtuara nga cikloni Okhi, posaçërisht familjeve të peshkatarëve të shumtë, të humbur në det; e edhe popullit të Shqipërisë, dëmtuar rëndë nga përmbytjet e kohëve të fundit”.

Shira të pareshtura dhe blackout, në Shqipëri.

Në Shqipëri, një valë  e pandërprerë kohe të keqe po godet zonat qëndrore dhe veriore të vendit. Situata vijon të rëndohet: dëmet më të mëdha vërehen në fshatrat Marikaj e Laknas, në rrethinat e Tiranës, ku një njeri humbi jetën. Shira të rrëmbyera vijojnë edhe në bregdetin e Durrësit e nuk mungojnë as në Shkodër. Situata më e rëndë, në fshatin Bardhaj,përmbytur nga vërshimi i lumit Kir. Në shumë zona mungon edhe energjia elektrike. Autoritetet shqiptare i kërkuan ndihmë bashkësisë ndërkombëtare, për t’i bërë ballë emergjencës.

Në Indi, bilanci ende i përkohshëm i katastrofës, të cilën e kujtoi Ati i Shenjtë, është të paktën 39 të vdekur e 167 të humbur, në shtetet indiane Tamil Nadu e Kerala.  Në pjesën jugore të vendit,  Ministria e brendshme indiane  njofton se, falë ndihmës së shpejtë, u shpëtuan 556 peshkatarë që, gjatë kalimit të ciklonit, ishin në det të hapur.  809 peshkatarëve të tjerë iu përmbysën barkat por megjithatë, dolën  në bregun e Maharashatrës, ku gjetën strehë e ushqim.(rv)

Zyrtarët policorë e identifikuan të dyshuarin si Akayed Ullah, 27 vjeç. Ullah, i cili është arrestuar në vendin e ngjarjes, jeton në lagjen Bruklin të Nju Jorkut dhe raportohet të jetë me prejardhje nga Bangladeshi./

Dyshohet per lidhje me ISIS/

Një person ka aktivizuar një bombë të lidhur për trupin e tij në lagjen Menhatën të Nju Jorkut, duke plagosur veten dhe tre njerëz të tjerë.

Policia tha se shpërthimi ka ndodhur në një terminal autobusësh pranë sheshit Times Square.

“Kjo ka qenë përpjekje për sulm terrorist”, tha kryetari i Nju Jorkut, Bill de Blassio.

“Faleminderit Zotit që autori nuk e ka arritur qëllimin përfundimtar”, tha ai.

Edhe komisionari i policisë, James O’Neill, tha se shpërthimi ka qenë përpjekje për sulm terrorist.

Zyrtarët policorë e identifikuan të dyshuarin si Akayed Ullah, 27 vjeç.

Ullah, i cili është arrestuar në vendin e ngjarjes, jeton në lagjen Bruklin të Nju Jorkut dhe raportohet të jetë me prejardhje nga Bangladeshi.

Zyrtarët thanë se shpërthimi me sa duket ka qenë i rastësishëm dhe se bomba ishte një mjet shpërthyes, i bërë në kushte shtëpie, me material të dobët.

Zëdhënësja e Shtëpisë së Bardhë, Sarah Sanders, tha se presidenti Donald Trump është njoftuar për incidentin.

NGA DALIP GRECA/

Me 10 dhjetor, tё dielёn nё mbrёmje, Kryetari i Vatrёs, z. Dritan Mishto me bashkёpunёtorёt e tij( zv. Kryetarin Agim Rexhaj, Zef Bala e Zef Pёrndocaj, Lek Pёrlleshi e Editori Dalip Greca), vizituan vatranin veteran, Mustafё Elezi, nё Yonkers, New York. Mustafё Elezi ёshtё njё ndёr vatranёt e pёrkushtuar, i cili u anёtarёsua nё Vatёr sapo arriti nё SHBA, nё vitin 1968, dhe prej asaj dite nuk ka rreshtur sё punuari pёr Vatrёn Shqiptare. Pёr shumё kohё ishte dhe sekretar pёr degёn e Vatrёs Nju Jork-Nju Xhersi. Edhe pse mё shumё se dy dekada nё pension ai vazhdon dhe dhuron pёr Vatrёn, duke u bёrё njёri prej mbёshtetёsve buajr tё Vatrёs. Gjatё darkёs solemne tё Festёs sё Flamurit, 105 Vjetorit tё Pavarёsisё, kremtuar nga Vatra dhe Bashkёsia Shqiptare me 26 Nёntor 2017, Kryetari i Vatrёs z. Dritan Mishto, e pёrgёzoi publikisht z. Mustafё Elezi pёr bujarinё e tij tё pёrvitshme, duke i dhuruar  nga kursimet e tij-1 mijё dollarё. Kjo ёshtё anёtarёsia e nderit qё Mustafё Elezi e paguan pothuaj pёrvit dhe pёrbёn njё shembull pёr biznesmenёt shqiptarё,disa prej tё cilёve shumё flasin pёr çёshtjen Kombёtare, por pak japin, pak bёjnё pёr tё.

Shёndeti e ka detyruar Mustafё Elezin qё tё mos vijё mё nё Vatёr, por nga Vatra ai nuk ёshtё larguar kurrё. Ai e mbajti fjalёn pёr t’mos u ndarё nga Vatra, ashtu siç pat premtuar nё kohёlargimin fizik prej Vatrёs nё letrёn qё i shkroi kryetarit Agim Karagjozi se”gjithёmonё do tё mendoj dhe punoj pёr Vatrёn-,se Vatra, ёshtё shpirti im”, ai vazhdon tё kontribuojё me shpirt. Ashtu si çdo vit, pёrmes mikut tё tij Zef Pёrndocaj, Mustafё Elezi solli nё Vatёr me 26 Nёntor 2017 Çekun me 1000 mijё dollar.

….Edhe pse jashtё kishte rёnё borё, Mustafё Elezi, Vatrani, qё me 28 shkurt 2018 mbush 50 vjet nё Vatёr, e priti Kryetarin Mishto dhe shoqёruesit e tij nё krye tё Shkallёve i shoqёruar nga bashkёshortja Mihane dhe i biri Bashkimi, me urimin: Mirёserdhёt! Jam i nderuar qё po e pres Vatrёn nё shtёpinё time! Mё keni nderuar!

Ata qё e vizitonin pёr tё parёn herё Mustafёn nё shtёpinё e tij dykatёshe nё Springer Avenue, Yonkers, pёr pak kohё mbetёn duke vёshtruar simbolet kombёtare nё Odёn e pritjes, Flamurin kuq e zi  nё kornizё, simbole tё Kosovёs, dhe gjithçka shqiptare.

– Mirёse tё gjetёm!- e pёrshёndet tё zotin e shtёpisё, kryetari i Vatrёs dhe e falenderon me zemёr pёr shpirtin e tij vatran dhe pёr bujarinё.

– Kam lexuar librin tuaj”Nuk e harrova Malёsinё e Gjakovёs” dhe jam impresionuar me qёndresёn tuaj e tё familjes, me pёrkushtimin tuaj atdhetar,me jetёn plot ngjarje, me veprimtarinё atdhetare nё SHBA, veçanёrisht nё Vatёr,- i thotё Kryetari Mishto. Mё pas ai e informon pёr vlerёsimet qё po u bёhen vatranёve qё kanё 50 vjet nё Vatёr dhe pёr rivitalizmin e Vatrёs.

– Ne tё rinjtё, ndjehemi tё obligura qё ta çojmё mё tej atё çfarё ju tё vjetrit bёtё pёr Vatrёn, thotё z. Mishto.

– Nё Vatrёn e Nolit dhe tё Konicёs, unё kam gjetё veten sapo shkela nё SHBA.Ashtu siç mё ka obliguar e frymёzuar heroi i Dragobisё Bajram Begu, po ashtu mё kanё frymёzuar edhe Noli e Konica, thotё Mustafё Elezi.

Mustafa tregon pёr  vёshtirёsitё me tё cilat i ёshtё dashur tё pёrballet nё jetёn e vёshtirё: Pёrballja me diktaturёn komuniste, qё i pushkatoi, burgosi, internoi Jahelezёt, u dogji shtёpitё. Ai sjell nё mendje arrestimin  nё vitin 1949, hetuesinё me tortura çnjerёzore pёr mё shumё se dy muaj, dhe pasi e shpallёn armik me gjyq tё inskenuar, e plasёn burgjeve tё Tiranёs, Korçёs, e çuan nё Kёnetёn e Vdekjes-Maliq, e dёrguan nё ndёrtimin e kanalit Peqin-Kavajё, nё kampin e Rrogozhinёs, tё Beratit, Shtyllas, nё aeroportin e Rinasit…. E kreu burgun mё 1957, vit kur dhe vendosi arratisjen nё prag tё riarrestimit. Ishte 19 Shkurt 1957, kur me brengё nё zemёr e la atdheun. Arratisje qё do tё zbrazte mbi Jahelezёt e mbetur njё hakmarrje tё pashpirt tё qeverisё komuniste…Kalavri vazhdoi nё Jugosllavi, duke kaluar nё Morinё nё njё mot tё ashpёr me borё. Nё Junik dha intervistёn, ku iu pranua kёrkesa pёr strehim politik. Pas Junikut e dёrguan nё Prishtinё, Ferizaj etj. 10 vjet i kaloi mes shqiptarёve tё Kosovёs. Nё Ferizaj Mustafa u martua me Mihanin, vajzё nga Nezajt dhe lindёn dy djemtё Mёrgimin e Bashkimin si dhe vajzёn Shpresa. Nё gusht tё vitit 1967 arriti tё emigrojё nё Itali pёrmes Triestes. Nё Itali u endёn pёr njё vit, duke kapёrcyer vёshtirёsi e pengesa, derisa u plotёsua ёndrra pёr tё shkelё nё tokёn e premtuar. Ka qenё 24 Shkurt 1968, kur Mustafa dhe familja kanё ardhё nё Nju Jork.

Ai ndjehet krenar qё fёmijёt: Mёrgimi, Bashkimi dhe Shpresa, iu bёnё tё mbarё, arritёn sukses nё shkollё dhe nё jetё, dhe nuk i çuan dёm pёrpjekjet e sakrificat e tij.

Rrёfimi i Mustafёs ndёrpritet nga e zonja e shtёpisё, Mihania dhe i biri Bashkimi, qё e mbushin plot tavolinёn.

– Nuk e kishim kёshtu,erdhёm pёr njё kafe, thotё Zef Pёrndocaj, miku i shtёpisё.

Por Mustafa, e ndёrpret, dhe na fton me gotёn e mbushur me raki;-Gёzuar!

Kaluam mё shumё se dy orё nё mikpritjen e kёtij atdhetari, qё tё gjithё jetёn ia ka kushtuar çёshtjes kombёtare.

Me kërkesën e saj, zonja Monika Kryemadhi, e shoqëruar nga Kryetari i Grupit Parlamentar të LSI-së z. Petrit Vasili, ka vizituar Selinë e Vatrës të Hënën me 11 Dhjetor 2017.  Zonjës Kryemadhi ia ka uruar mirëseardhjen Kryetari i Vatrës z. Dritan Mishto.Në fjalën e mirëseardhjes, ndër të tjera z. Mishto tha se: Është kënaqësi që presim këtu në Vatër kryetaren e LSI-së, deputeten e Kuvendit të Shqipërisë, zonjën Monika Kryemadhi dhe deputetin, njëkohësisht Kryetarin e grupit parlamentar dhe nënkryetarin e kësaj Partie z. Petrit Vasili. Vizita e tyre tregon respektin,që klasa politike shpreh ndaj Vatrës. Ne jemi të hapur dhe ju presim në kuadër të detyrimeve që ka Vatra për zhvillimet në Shqipëri, Maqedoni, Kosovë, Mal të Zi, Luginën e Preshevës, kudo, u tha z. Mishto mysafirëve. Ne, shtoi z. Mishto, jemi të pakënaqur me gjendjen e  Shqipërisë dhe sjelljen e shtetit ndaj qytetarëve, pavarësisht emrave që kanë ata që e drejtojnë shtetin, apo partive që qeverisin. Vatra shpreh mospajtimin e saj me qeverinë që e ka kthyer vendin në varfëri ekstreme, në qendër prodhimi dhe trafikimi të drogës,përfshi policinë e shtetit dhe ministrin e kabinetit qeveritar, dhe shqetësimin tonë e kemi prezantuar në vendin dhe kohën e duhur, dhe kështu do të bëjmë edhe në të ardhmen.

Z.Mishto ka spjeguar edhe për qëndrimin që mbajti Vatra ndaj të ashtuquajturit Samit të Diasporës, organizuar nga qeveria. Samiti nuk ishte gjë tjetër veçse një takim-fasadë, që Kryeministri u përpoq që ta përdorte për të përmirësuar imazhin e keqqeverisjes së tij.

Më pas z. Mishto ka prezantuar zhvillimet në Vatër, afrimin e intelektualëve dhe brezit të ri në Vatër, dhe rivitalizimin e Federatës që synon të shtrihet në të gjitha e shtetet e Amerikës dhe Kanada, duke synuar në të ardhmen edhe Europën.

Zonja Kryemadhi ka falenderuar Kryetarin e Vatrës për pritjen dhe informoi për takimet që ajo kishte bërë një ditë më parë në Famullinë e Kishës Zoja e Shkodrës, ku mori pjesë në meshën e së dielës dhe u takua me bashkatdhetarë në Qendrën Kulturore Nëna Terezë. Po ashtu ajo kaloi një drekë pune me Këshilltarin e Nju Jork-ut, z. Mark Gjonaj.

Synimi kësaj vizite në SHBA, tha zonja Kryemadhi, është e dyfishtë; së pari të kërkoj prej shtetit dhe politikës amerikane që të jenë më prezent dhe ta ndihmojnë Shqipërinë për të kapërcyer gjendjen e vështirë ku ndodhet; kërkova prezencë të investimeve të munguara amerikane, dhe së dyti, erdha të takohem me diasporën shqiptare dhe të kërkoj prej saj që të bëhet faktor në zhvillimet në vendlindje. Në Shqipëri duhet pranuar fakti se prezenca amerikane në ekonominë shqiptare është e papërfillshme, edhe tri kompanitë e fundit janë larguar.Po ashtu inekzistente është edhe kontributi i biznesmenëve shqiptaro-amerikanë.Në këto kushte, ajo bëri thirrje përmes Vatrës, që diaspora të bëhet diktuse ndaj qeverisë dhe klasës politike. Ndoshta ka ardhë koha, sygjeroi ajo, që Vatra ta ketë një qendër të sajën në Tiranë.

Më pas ajo ka denocuar krimin qeverisës, përfshirjene  ministrit Tahiri, dhe forcave policore në trafikun e drogës, denoncoi gjendjen e tejskajshme të varfërisë, rritjen e borxhit, nivelin e ulët të edukimit shkollor, gjendjen skandaloze të shëndetësisë, dhe braktisjen e vendit, veçanërisht nga inteligjenca dhe të rinjët. Ajo i bëri skaner keqeverisjes socialiste dhe është ndalë gjatë edhe në Reformën e Drejtësisë, të cilën Rama po përpiqet që ta shfrytëzojë për ta kapur, siç po bën me prokurorin e përgjithshëm.

Zonja Kryemadhi, ishte në një mendje me Kryetarin Mishto, për “kapjen” që përpiqet qeveria t’i bëjë diasporës përmes Samitit-fasadë.

Në takim ka folë edhe z. Petrit Vasili, i cili parashtroi idetë e partisë, ku është nëkryetar dhe platformën e saj për të nxjerrë vendin nga kriza.Ai u ndal gjatë në Reformën e Drejtësisë dhe spjegojë se pse LSI e ka mbështetur që në fillim, por denocoi kursin e qeverisë për ta shfrytëzuar atë për kapje të Drejtësisë. Ai u ndal gjatë edhe në degradimin e shërbimit mjeksor.

Gjatë takimit pati debate, pyetje, diskutime, ku u përfshinë: Zef Balaj, anëtar i kryesisë, Bashkim Musabelliu,Kujtim Porja, Gjergj P. Balaj, Frederik Ndoci etj.

Pyetje u bënë në drejtim të LSI-së për përgjegjësinë që ka kjo forcë politike në gjendjen e vendin duek qenë se ka qenë bashkëqeverisëse me qeverinë e sotme, sa e sinqertë është me aletët e vet në opozitë etj.

Në fund zonja Kryemadhi dha një intervistë të shkurtër për Televizionin Kultura Shqiptare(Albanian Culture TV).

***

Gjatë vizitës së saj në SHBA, zonja Kryemadhi dhe z. Petrit Vasili u pritën në takime në Departamentin e Shtetit, Byroja për Zbatimin e Ligjit dhe Luftën kundër Narkotivëve(INL)(7 dhjetor). Në takimin me Zv. Drejtorin për Europën dhe Euro-Azinë Don Stolworthy dhe Zyrtaren për Çështjet Ndërkombëtare Stepahnie Larsen, trafiku i drogës ishte problemi kyç i cili u diskutua gjerësisht pasi është një çështje kritike për Shqipërinë. U diskutua gjithashtu edhe qëndrimi refraktar i mazhorancës për çështjen Tahiri si dhe sasitë e mëdha të drogës të cilat po kapen në vazhdimësi, veçanërisht nga vendet fqinje si Italia dhe Greqia. Kryemadhi u shprehu autoriteteve Amerikane mbështetjen e plotë te LSI-së për reformën në drejtesi, por ajo nënvizoi domosdoshmërinë që kjo reformë të zbatohet në përputhje të plotë me Kushtetutën dhe paketën e ligjeve të miratuara si dhe ngriti shqetësimin për përpjekjet e mazhorancës për të devijuar reformën, për te mos respektuar kushtetutën e reformuar dhe ligjet dhe veprimet për të kapur drejtësinë.

Me 8 dhjetor delegacioni i LSI-së u prit nga miku i shqiptarëve Kongresiti Eliot Engel. Takimi u fokusua ne zhvillimet me te fundit politike ne Shqiperi. Kryemadhi pasi falenderoj Z.Engel per mikpritjen e ngrohte, vleresoi rolin dhe kontributin e tij te vazhdueshem per Shqiperine dhe shqiptaret, per zhvillimin dhe integrimin Euro-Atlantik te Shqiperise, si dhe per forcimin e shtetit ligjor dhe demokracine ne vend. Kryemadhi duke u ndalur tek marredhenjet mes dy vendeve, theksoi se SH.B.A ka dhene nder vite nje ndihme te jashtezakoshme historike  per Shqiperine qe ajo te kaperceje me sukses sfidat e medha me te cilat eshte perballur dhe te hedh hapa te sigurte drejt zhvillimit.

Gjatë vizitës të saj në Washington Znj. Kryemadhi,zhvilloi takime edhe në Departamentin Amerikan të Tregëtisë, ku në Byronë e Industrisë dhe Sigurisë, zhilloi një takim me Ndihmës Sekretarin e Tregëtisë për Menaxhimin e Eksportit Z. Richard Ashooh.

Ndihmës Sekretari Ashooh shprehu kënaqësinë e veçantë që për herë të parë zhvillohej nje takim i tillë si dhe konfirmoi gadishmërinë e plotë për të mbështetur Shqipërinë në çështjet e sigurisë industriale dhe të eksporteve të teknologjisë.

Gjithashtu, Ndihmës Seketari Ashooh shprehu interesin për të asistuar Shqipërinë gjerësisht në hartimin e legjislacionit, akteve rregullatore dhe metodave të monitorimit, dhe partneritetit reciprok për çështje që lidhen me industrinë dhe sigurinë industriale. Znj. Kryemadhi konfirmoi predispozicionin maksimal të Lëvizjes Socialiste për Integrim që ajo të jetë mbështetëse por edhe promovuese e hartimit të legjislacionit në këtë fushë kaq të rëndësishme. Ajo siguroi se me tu përgatitur një legjislacion i tillë do të komunikojë me të gjithë aktorët e tjerë politikënë Shqipëri që kjo paketë legjislative e nevojshme për zhvillimin e vendit në tërësi por dhe sigurinë kombëtare në veçanti, të miratohet në një kohë sa më te shpejtë dhe Shqipëra të ketë standardet më të larta ndërkombëtare bashkëkohore në këtë fushë.
Zonja Kryemadhi u intervistua edhe nga Zëri i Amerikës gjatë qëndrimit të saj në Washington. Për kreun e LSI-së çështjet e drejtësisë nuk zgjidhen me tryeza politike ashtu siç bën thirrje kryeministri Edi Rama, por në Kuvend. Sipas kryetares së LSI-së kryeprokurori i përkohshëm zgjidhet ashtu siç e përcakton kushtetuta dhe jo me një votim të thjeshtë, ashtu siç e përcakton kushtetuta dhe jo me një votim të thjeshtë, ashtu siç pretendon maxhoranca.“Zgjidhja e çështjes është ndër më të rëndësishmet, pse në ditën e fundit duhet ta diskutojmë. Çështjet e drejtësisë nuk zgjidhen në tryeza, por në parlament, jo me allishverishe politike. Duhet të ulemi në institucionet parlamentare.Ne na kanë kaluar të gjitha afatet, duhet të ishin ngritur KED, KLP dhe të gjitha të tjerat. Nuk mund të përdorim dy standarde. EURALIUS dhe OPDAT të na thonë ku është shkruar në kushtetutë se Kryeprokurori mund të zgjidhet me shumicë të thjeshtë’ Ne nuk e kemi të shkruar në Kushtetutë që kryeprokurori të zgjidhet me shumicë të thjeshtë. Ne duhet t’i mësojmë vetëm një standard dhe jo dy standarde. Rama kërcënoi hapur SHBA dhe BE kur tha se ne kemi edhe opsione të tjera siç janë Kina dhe Rusia” – tha Kryemadhi.(DIELLI)

Shkruan:  Hazir MEHMETI/

Organizuar nga Ministria e Diasporës dhe mbështetur nga trupi i mësuesve shqiptarë në Kroaci, shoqata e veprimtarë shqiptarë, u mbajt seminar ku morën pjesë mësues nga Austria, Greqia, Italia, Kroacia, Sllovenia, Gjermania dhe Zvicra. Punimet e seminarit u mbajtën në hotelin Phoenix në Velika Goricë, periferia e Zagrebit. Moderimi i programit shqip dhe kroatisht u bë nga mësuesi Mendu Imeri i shoqëruar nga znj.Leonoara Zenuni.

I pranishëm ishte dhe zëvendësministri në Ministrinë e Diasporës, Faruk Nura, i cili në fjalën e tij  përshëndetëse mes tjerash tha: “Ministria e Diasporës ka një mesazh shumë konkret për ju, projekt – programet që organizoni me qëllim të ngritjen e vetëdijesimit rreth kulturës e gjuhës shqipe, ne do i mbështesim.  Republika e Kosovës funksionon si shtet dhe ne do funksionojmë me një logjikë shtetërore.”  Nga kjo ministri si organizatore  ishte i pranishëm dhe drejtuesi i dikasterit për mësimin plotësues Ymer Avdiu, hartuesi dhe koordinatori në përpilimin e realizimin e programit të seminarit. Nga Ministria e Arsimit të Kosovës përshëndeti  Nuhi Gashi.  “Është e dhembshme që sot nga 50 %  e shqiptarëve që jetojnë në diasporë të kemi vetëm diku rreth 1,5 % të fëmijëve të moshës së arsimit të detyrueshëm që ndjekin mësimin shqip. Modeli më i mirë në përkujdesjen kulturore e arsimore është shkolla.” Nga ambasada e Shqipërisë në Kroaci përshëndeti Ilir Qorrri: “Jam i nderuar që gjendem në mesin tuaj sepse kauza e juaja, njëra nga më e rëndësishme, gjuha shqipe të transmetohet brez pas brezi, ky është edhe qëllimi ynë i përbashkët. Me marrëveshjet e fundit mes dy shtet tona do mbështet më fuqishëm mësimi shqip në diasporë”  Ifete Çeku, sekretare, përshëndeti në emër të Ambasadës së Kosovës në Kroaci: “Kam filluar karrierën time me mësuesinë dhe  më lejoni të ju uroj nga zemra për përkushtimin tuaj, punën tuaj fisnike që bëni për ruajtjen e gjuhës amtare. Isha mësuese në periudhën e pushtimin të Kosovës nga pushteti kriminal serb i drejtuar nga krimineli Slobodan Millosheviqi, Dhe, vetëm ai që e ka ndier në lëkurën e vet përvojën e mësuesit në këto rrethana, e di se sa i rëndësishme është për një komb të mësuarit e gjuhës amtare”.

Seminari u cilësua nën patronatin e deputetes shqiptare në parlamentin e Kroacisë, Nermina Lekaj Përlaskaj e cila i përshëndeti pjesëmarrësit duku u dëshiruar sukës seminarit. “Ne folëm, sa e vlefshme është mësimi i gjuhës sonë me të cilën ne do ruajmë identitetin, traditën dhe kulturën tonë. Në takim me një deputet në parlamentin europian para disa ditësh, sugjerimi i tij ishte që t’i ruajmë vlerat madhështore, gjuhët e popujve të vegjël nga zhdukja. E përgëzova për mësimin e tij, por e pyeta: “Ku është përkujtesa ndaj çamëve në Greqi, gjuhës e kulturë së tyre si banorë autokton, pasi ai foli për vlera evropiane dhe përmendi atë vend. Ai nuk pati përgjigje”.  Në hapje përshëndetën mësuesit; Hazir Mehmeti nga Austria, Vera Xhafa Haliti nga Sllovenia, Mustaf Krasniqi nga Gjermania, Merita Hida Ymeri nga Greqia, Hamzë Morina nga Zvicra, Rajmonda Popaj nga Italia, Florina Lumezi.  nga Kroacia.  Esat Qollaku, kryetar i Unioneve: “Ledhatimi i gjuhës shqipe na bënë krenar që jemi shqiptari, mësuesit janë më meritorët në ruajtjen dhe kultivimin e gjuhës sonë”. Nadica Zuzan, zëvendës kryetare e bashkisë (zhupan)  së Zagrebit: “Në emër të Bashkisë së Zagrebit dhe emrin tim përzemërsisht i përshëndes mësuesit dhe zyrtarët e pranishëm. Uroj organizatoret që kanë zgjedhur Zagrebin si vend i seminarit ku jetojnë rreth tetëdhjetë mijë shqiptarë.”  Prof.Dr. Maksimiliana Baranqiq, studiuese dhe veprimtare nga Zara e cila foli në gjuhën arbëreshe mes tjerash tha: “Zemra ime sonte është e plotë dhe është me ju.” Kryetari i Këshillit Shqiptar të Prefekturë së Zagrebit, Adem Zenuni: “Me vjen mirë që jemi mbledhur këtu në rrethin tonë ku kemi nevojë për mbështetje të mësimit shqip dhe aktivitetet tona kulturore.”  Selim Mulliqi nga Trieshta.”Ju mësues jeni kalorës të shkronjave shqipe nëpër Evropë për të ruajtur identitetin dhe gjuhën shqipe. Ky rrugëtim i juaj do jetë i shënuar si detyrë e shenjtë shekujve.” Viktor Ramaja, nga Istra: “Nga Istra përshëndetje për ju që bëni shumë për gjuhën e bukur shqipe”  Seminaristët i përshëndeti gjithashtu Snjezana Ruklic, nga shkolla fillore “Eugena Bumcic” në Velika Gorica.

Në pjesën kulturore, nxënësit shqiptar Anesa, Enisi, Kristi, Edisoni recituan vjersha të përgatitur nga mësuesja nikoqire, Melita Oreshkoviq. Ndërsa nga nxënësit e shkollës fillore “Eugena Bumcic” u dha një program artistik i bukur me motive nga të Turopoljes dhe nga  Prigorja Shoqata Kulturore Duçeci. Aktori Leonard .Hamitaj doli me monologun e njohur “Plisi” i cili u prit me duartrokitje.

Në seancën e ditës së dytë me kumtesat e tij u paraqit Ymer Avdiu:”Rëndësia e shoqatave-këshillave të mësuesve dhe e bashkëpunimit rajonal për organizimin e mësimit plotësues në diasporë. Seminaret rajonale, përkundër vështirësive në organizimin e tyre, kanë rol me vlerë në këmbimin e përvojave, njohjeve dhe hulumtimit të mundësive në ngritjen e cilësisë së mësimit plotësues në diasporë. Ministria e Diasporës do përkrah fuqishëm projektet konkrete.

Nga vendoret, Nada Zidar-Bogadi, këshilltare dhe eksperte në Sektorin për pakicat në Ministrinë e Arsimit të Kroacisë mbajti ”Rregullativat e mësimit në gjuhën e pakicave në Kroaci”. Ajo shpjegoi si funksionon sistemi shkollor në Kroaci me theks gjuha e pakicave kombëtare. Organizimi ligjor sipas modeleve A, B dhe C ishte interesant dhe shembull edhe për vendet tjera. Prof. Andrija Kuric, këshilltar për mësimin e gjuhës sllovake (Osijek) doli me kumtesën e tij: ”Sllovakët dhe mësimi i gjuhës sllovake sipas modelit C” Ishte një temë me dobi të pasurimit të përvojës në angazhim se si duhet përpjekur për realizimin e kërkesave të komunitetit që përfaqëson.Prof.dr. Maksimiliana Barancic mbajti kumtesën prej praktikës së saj mësimore në mësimdhënien e arbërishtes në Zarë. ”Ora mësimore në gjuhën arbëreshe”. Ajo është autore e tekstit të rrallë sot “Teksti i të folurit arbërisht, arbërishte – kroatisht dhe kroatisht – arbërisht”  Nuhi Gashi: “Formati ndërkulturor i orës mësimore. Deri te kompetencat përmes komplemenitaritetit didaktik/kurrikular” Një temë e gjerë në konceptin organizativ didaktik e pedagogjik, jo vetëm njëorëshe e cila u analizua në grupe pune. Vera Xhafa Haliti (Slo): ”Përvoja me vështirësitë e ambientimit të nxënësve dhe prindërve nga Kosova dhe Maqedonia në shkollat sllovene dhe shoqërinë sllovene”. Një temë nga realiteti i rrethit ku ajo jeton, me theks në kundërthëniet kulturore dhe niveli arsimor i prindërve të nxënësve në përgjithësi dhe problemet konkrete në veçanti. Nga Tirana u paraqit  Blerta Avdia me  kumtesën “Kur legjendat thërrasin në tokën mëmë”. Një temë përmbajtjesore në kontekstin mësimor, edukativ e kulturor. Hazir Mehmeti, mbajti temën nga praktika mësimore. “Përgatitja për orë mësimore heterogjene”. Pothuaj të gjitha klasat mësimore në diasporë janë heterogjene ku gravitojnë nxënës nga klasa e parë deri në të nëntën, andaj përgatitja dhe organizimi i orës mësimore do përgatitje të lartë nga ana e mësuesit. Miradije Berishaj mbajti kumtesën:”Roli i ekskursioneve mësimore njohëse në atdhe në ruajtjen e identiteti dhe lidhjen me atdheun e të parëve”.  Një temë e ilustruar. Mësueset nga Greqia, Merita Hida-Ymeri dhe Eva Paloka  paraqiten me temën nga ora praktike e mësimit, “Metodologji të mësimdhënies dhe teoritë e të nxënit. Orë e xhiruar, ndërthurja e roleve mësues nxënës” Një temë e kapshme nga praktika e begatë mësimore në rrethana specifike të klasës heterogjene. Për seminaristët ishte siguruar vizita në muzeun etnografik në Turopolje dhe koncerti festiv i Ditës së Kordinimit të Pakcave Etnike në Kroaci. Aty ishin të prezantuar dhe shqiptarët në zhanrin e muzikës klasike me dy këngë me motive arbëreshe nga Kalabria.

Ishte një seminar me vlerë, i organizuar në një ambient mikpritës. Mjerisht disa nga të lajmëruarit nuk morën pjesë edhe pse ishin pjesë e programit dhe rezervimeve nga organizatori. Na duhet të mësohemi ca, huqet e tekat personale të mos i bëjmë të dëmshme për organizimi tonë me aq sakrifica. Një e metë e madhe e të gjitha seminareve rajonale dhe atij vjetor në vendlindje që  kumtesave  nga praktika mësimore u jepet kohë e shkurtër dhe ç ’vlerësuese nga planifikuesit, kur dihet se ato janë brumi i asaj për çka thirret seminari.

– Me inisiativën e Degës së VATRËS në Washington DC dhe me ndihmën e Zonjës Barbara Comstock, Kongresiste republikane e Virginias, u bë e mundur flamuri amerikan u fluturua në emër të Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA në godinën e Kongresit Amerikan (Capitol Hill) me 28 Nëntor 2017 me rastin e 105 vjetorit  të pavarsisë së Shqipërisë.

– Me 12 Dhjetor 2017 dega e Washingtoni bëri analizën punës për vitin 2017/

 Nga Armin ZOTAJ/

Me 14 Dhjetor 2017 dega e Federatës PanShqiptare të Amerikës Vatra në Washington DC, pati një vizitë zyrtare në Kongresin Amerikan, ku takua me përfaqësuesen e Partisë Republikane të shtetit të Virginia në Kongresin Amerikan Zonjën Barbara Comstock.Me inisiativën e Degës së VATRËS Washington DC dhe me ndihmën e Zonjës Comstock u bë e mundur flamuri amerikan u fluturua në emër të Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA në godinën e Kongresit Amerikan (Capitol Hill) më 28 Nëntor 2017 me rastin e 105 vjetorit  të pavarsisë së Shqipërisë. Zyra e Kongresistes Comstock gjithashtu zhvilloi një tur në godinën e Kongresit Amerikan me Degën E Vatres ne Washington DC.

Ky takim i shtohet një viti të ngjeshur pune për Degën e Vatrës në Washington.  Analiza e punës së kësaj Dege të VATRES për vitin 2017 u diksutua në mbledhjen  që u zhvillua   më 12 dhjetor 2017.  Gjatë kësaj mbledhjeje u vu në dukje se dega e VATRËS në Washington DC është gjithmonë e më përqëndruar në punë aktive në shërbim të lidhjeve sa më të ngushta mes Federatës PanShqiptare të Amerikes VATRA dhe institucioneve të SHBA.

Viti 2017 filloi me punë të rëndisishme për këtë degë.Në Janar të 2017 VATRA Washington DC mbështeti dhe luajti një rol të rëndësishëm në vendimin e  kryesisë  së VATRES dhe kryetarit të saj në atë periudhë Dr. Gjon Bucaj në protestën që u organizua nga VATRA përpara ambasadës së Francës në Washington me rastin e arrestimit të paligjshëm të  Z. Ramush Haradinaj, (sot Kryeministri i Kosovës )në Francë nga një urdhër arresti  i policisë së Serbisë.

Në muaj Mars kjo Degë u vizitua nga Kryetari I asaj kohe të VATRES Dr. Gjon Bucaj dhe financieri  i Vatrës Marian Cubi. Dega zhvilloi zgjedhjet në bazë të Kanunores së VATRËS.   Kryetarja e Degës Zonja Merita McCormack dha dorëheqjen dhe kryetar i ri për këtë degë u zgjodh  Z. Armin Zotaj.

Në Prill të këtij viti Dega e Vatrës në Washington DC pati një takim zyrtar me Drejtorin Ekzekutiv te Fondacionit Viktimat e Komunizmit ne Washington Z. Marion Smith. Gjatë këtij takimi u diskutua rreth domosdoshmërisë së edukimit të brezit të ri në SHBA rreth krimeve të ideologjisë komuniste në mënyrë që kjo ideologji të mos përsëritet kurr më. Biseda në këtë takim u përqendrua reth dështimit që ka ndodhur në Shqipëri në 25 vitet e fundit përsa i përket de-komunizimit të historisë dhe shoqërisë shqiptare. De-komunizimi i shoqërisë dhe historisë shqiptare është kërkuar gjithmonë nga VATRA dhe i  është drejtuar të gjithë qeverive shqiptare në këto 25 vitet e fundit.

Në Maj të 2017 kjo degë mori pjesë në dëgjimin e një séance të Nën Komisionit të Europës, Euroazisë dhe Reziqeve të Reja, i cili është pjesë e Komisionit të Marrëdhënieve me Jashtë të Kongresit Amerikan.  drejtuar nga kongresmeni republikan Dana Rohrabacher.Kjo séancë e këtij nënkomisioni kishte subjekt : Vendet Ballkanike, Rrezik I Paqes dhe Stabilitetit.  Në këtë séancë e cila drejtohej  kongresmeni I Partisë Republikane Dana Rohrabache dëshmuan, Zv Asistenti I Ndihmës Sekretarit të Shteti Z. Hoyt Yee, Presidenti I Ligës Shqiptaro –Amerikane i Nderuari Z. Joseph Di Guardi, Gordon N. Bardos I një firmë për studimin e Europës Juglindore si dhe Daniel Srrwe profesor në Universitetin e John Hopkins të Shkollës së Studimeve të Avancuara Ndërkombëtare.  Cështjet e korrupsionit dhe terrorizmit në Ballkanin Perndimor ishin objekti kryesor  i këtij komisioni.

Në muajin Qershor Dega e VATRËS Washington DC mori pjesë në aktivitetin e organizuar nga Fondacioni i Viktimave te Komunizmit : “ Thirrja e Kombeve” ku vendosi kurorë me lule tek monumenti I Viktimave të Komunizmit në Washington DC – në emër të kombit Shqiptar dhe në kujtimin të mijërave njerzëve që humbën jetën gjatë regjimit barbar  komunist në Shqipëri.

Pas pjesmarrjes në Kuvendit e VATRES më 10 qershor dega Washington DC është shprehur me insitim kundër shkeljeve të mëdha që u bënë në Kuvend dhe shprehu hapur mendimet dhe sygjerimet e saj. Faktkeqësisht akoma nuk ka marrë ndonjë përgjigje nga drejtuesit VATRES.  Muaji Qershor do mbyllej me një takim të degës në Departamentin e Shtetit dhe prezantimin e kryetarit të kësaj dege me zyrën shqiptare të këtij Departamenti.

Në muajin Korrik Dega e Federatës PanShqiptare e Amerikës VATRA në Washington DC mori pjesë në përkujtimin e vdekjes së fituesit të cmimit Nobel të Paqës dhe luftëtarit për demokracinë në Kinë Dr. Liu Xiaobo i cili vdiq në burgjet e diktaturës komuniste kineze në moshën 62 vjecare.  Kjo përkujtimore e cila u shoqërua me ndezje qirinjesh në Monumentin kushtuar Viktimave të Komunizmit në kryeqytetin amerikan u organizua nga Fondacioni i “Viktimave të Komunizmit” në Washington DC.

Ndërkohë në muaji Gusht Dega kujtoji ditën e “Kordeles Së Zezë” tek monunmenti i Viktimave të Komunizmit.  Në këtë ditë 78 vjet më parë më 23 Gusht 1939 Gjermania Naziste e Adolf Hitlerit dhe Bashkimit Sovjetik i Stalinit nënshkruan paktin e mossulmit të njohur si pakti i Molotov (Ministri i Jashtëm Sovjetik) –Ribbentrop (Ministri i Jashtëm Nazist) që do rezultonte me fillimin e Luftës së Dytë Botërore dhe do ti shkakonte botës më shumë se 50 milion të vdekur.

Në tetor Dega e VATRËS në Washington DC në bashkëpunim me Librarinë e Kongresit organizoi kumtesën e Zonjës. Flora Nikolla, kryeredaktore e Agjensisë Telegrafike dhe drejtuese e fondacionit Albanian Excellence me titull : “Shtypi Shqiptar pas Komunizmit dhe Diaspora Shqiptare- Marrëdhëniet me Shqiperinë”.  Ajo gjithashtu i dha  cmimin Albania Excellence ish -kryetarit të VATRES Dr.Gjon Bucaj.

Përkujtimi i 100 vjetorti të Viktimave të Komunizmit në Washington do të ishte aktiviteti më i rëndësishëm për këtë degë në muajin Nëntor. Ky aktivitet që zgjati tre ditë dhe përfshiu akademike, studjues, kongresmenë, senator si dhe Presidentin Trump dhe ish-Presidentin Bush u pasqyrua cdo ditë në Facebook nga Dega e VATRES në Washington DC dhe u përmblodh me një artikull të plotë në gazetën Dielli. Gjitashtu dega priti dhe Drejtuesen e Autoritetit të Informimit të Dosjeve Sekrete të Ish -Sigurimit në Shqipëri  Zonjën Gentiana Mara Sula dhe Z. Simon Mirakaj I cili ka vuajtuar 44 vjet të jetës së tij në kampet e internimit të komunizmit.

Për të gjitha këto aktivitete Dega ka përgatitur raporte dhe artikuj për botim në shqip dhe anglisht jo vetëm për gazetën Dielli por dhe për median.

Për vitin e ardhshëm Dega e Federatës PanShqiptare të Amerikës VATRA -Washington DC vendosi të vazhdojë në punën e saj në lidhje sa me të ngushta me institucionet amerikane dhe do të përkrahë gjithmonë ata që humbën jetën dhe vuajtën burgjeve dhe internimeve nën komunizmin enverian. Gjithashtu Dega vendosi  ashtu sic ka vepruar që me krijimin e saj ti qëndrojë besnike dhe të mbrojë me cdo kusht Kanunoren e VATRËS si e vetmja gur themeli e institucionit 105 vjecar të  Nolit dhe Konicës- VATRËS. Në këtë drejtim Dega e Washington DC nuk bën dhe nuk pranon asnjë kompromis.

Intervistoi për Gazetën “Dielli”: Tom Therçaj/

 Ka kaluar më shumë se një gjysëm shekulli nga viti 1963, kur ne Washington D.C., Martin Luther King Jr. mbajti fjalimin historik që do të shndërronte përgjithmonë Shtetet e Bashkuara të Amerikës, “Unë kam një ëndërr” (I have a dream). Skulptori i njohur Vasil Rakaj asokohe ishte vetëm 10 vjeç, në moshën kur ënderrat kanë vetëm dimensione fëminore.Ënderra e lirisë, ënderra e barazisë dhe të tjera ënderra të guximshme do të lindnin e do të bëheshin realitet vite më vonë. Tashmë, Rakaj prej 2 dekadash punon dhe jeton në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Autori i monumentit të Shenjtores Nënë Tereza dhe i shumë veprave të tjera, fitues i disa çmimeve, është përzgjedhur për të realizuar bustin kushtuar aktivistit të famshëm për të drejtat e njeriut, Martin Luther King Jr.

Zoti Rakaj, ju jeni autori i veprave të dy personaliteteve me famë botërore: Shenjtores Nënë Tereza dhe aktivistit Martin Luther King Jr. Pse pikerisht kjo perzgjedhje?

 –Qe ne fillim dua te them se jane realizime qe me bejne te ndihem krenare. Janë dy vepra  me  dy histori të ndryshme dhe shumë interesante. Idea për realizimin e monumentit të Nënë Terezës ishte një nismë private e vëllezërve Gojçaj, shqiptarë nga Mali i Zi me banim në SHBA. Ndërsa busti i King është një nismë  me shume institucionale.

Them histori interesante sepse në vitin e trazuar 1997, kur ne Shqiperi shumë njerëz rrëmbyen armët ne ate rrebelim masiv pas renies se firmave piramidale, unë i kaloja ditët e pothuajse edhe netët brenda studios.

Vëllezërit Lekë e Pashko Gojçaj, ishin njohur me krijimtarinë time, e sidomos portretin në dru të Nënë Terezës që ishte paraqitur në konkursin tematik kushtuar bamirëses shqiptare në Galerinë Kombëtare të Arteve në vitin 1996. Edhe pse mora çmimin e tretë, nga ai çast pata privilegjin dhe nderin të quhem skulptori i Nënë Terezës.

Vëllezërit Gojçaj më përzgjodhën dhe financuan realizimin e monumentit të Nënë Terezës që do të vendosej në Tuz (Mali i Zi), Prishtinë (Kosovë), Detroit dhe New York (SHBA). Kjo më bëri autorin e parë në botë që përjetësoi në skulpturë Nënë Terezën. Sic dihet Nene Tereza, me thjeshtesine dhe  modestine qe e karakterizonte, nuk donte te flitej per te, nuk lejonte ti ngriheshin monumente.  Kanë kaluar dy dekada nga ajo kohe  dhe tematika kryesore në punimet e mia është kjo Shenjtore me origjinë shqiptare.

Si u përzgjodhët për të realizuar veprën për Martin Luther King Jr.?

-Shoqata e Skulptorëve në Connecticut ku jam anëtar prej shumë vitesh, pasi kam marrë pjesë në shumë ekspozita, rekomandoi disa artistë mes të cilëve bëja pjesë edhe unë mes te cileve do te perzgjidhej autori i bustit te Martin Luterit…Bashkë me disa vepra për Nënë Terezën dhe portrete të figurave historike shqiptare, prezantova edhe projektin për bustin e King (bocet), te cilat si te thuash ishin si  nje pasaportë e identitetit tim krijues. Siç duket, kisha qëlluar në shenjë.Nuk vonoi dhe brenda pak ditësh më trokitën në studio një grup prej 10 vetë ku bënte pjesë edhe kryetari i bashkisë së qytetit Ansonia (Connecticut)  ku jetoj, , David Cassetti. Të tjerët ishin përfaqësues të komunitetit, organizatorë për realizimin e veprës që do të vendoset pranë bashkisë së qytetit të Ansonias. Ata  nuk kishin ardhur rastesisht, por per te sjelle lajmin e mirë që kishin  përzgjedhur mua. Ishim të gjithë të gëzuar e nuk di se kush më shumë, unë si artist, qe do te isha autori i vepres, apo ata që kishin trokitur në studion e duhur.

Ja dedikoni fatit apo talentit  këtë perzgjedhje që do ta dëshironte çdo artist?

– Nuk jam nga ata njerez qe besoj shume tek fati. Asgje nuk te dhurohet po nuk e meritove. Por nëse do t’i referohem dikuj, parasegjithash  ia dedikoj Nënë Terezës të cilën e ndiej si engjëllin tim mbrojtës. Nuk harroj në asnjë çast të shprehem me zemër se ajo më ka ndryshuar jetën. Është më shumë se një mrekulli që një artist shqiptar i cili në rininë e vet është edukuar nga sistemi komunist me urrejtjen ndaj fesë dhe social imperializmit, të bëhet qytetar Amerikan dhe autor i personaliteteve të shquara si Nënë Tereza dhe Martin Luther King Jr.Dikush qe mund ta lexoje si konfirmim shprehjen time, natyrisht nuk mund ta kuptoje e ndjeje aq thelle sa une. Diktatura, mungesa e lirise, censura kane qene te paimagjinueshme. Kush nuk e ka jetuar ate sistem ne Shqiperi e ka te pamundur te kuptoje persekutimin deri ne palce.

Liria eshte e cmuar per cdo qenie njerzore, por per nje artist dicka me shume.

Gjithsesi per te ardhur tek pergjigja e pyetjes tuaj, ndoshta janë të dyja bashkë, edhe fati, edhe talenti. E kush më shumë mund t’i jepte jetë ëndrrës sime.

Ju thatë që keni paraqitur një bocet që ju shpalli fitues. Diçka më shumë për këtë vepër. 

-Pas shumë konsultimesh në komunitet, institucionet e kulturës dhe bashki, është përzgjedhur fillimi i pranverës së vitit të ardhshëm për të përuruar bustin e Martin Luther King.  Ndërkohë, unë kam hulumtuar shumë mbi figurën e tij, që përherë e më shumë më ka mbushur me frymëzim të ri. Eshte nje personalitet qe te jep vazhdimisht  energji pozitive. Herë pas here organizoj takime me përfaqësues të komunitetit fetar, që janë iniciatorë të veprës. Edhe sot, pas më shumë se një gjysmë shekulli, ata vazhdojnë ta kenë si pikë referimi aktivistin Martin Luther King Jr. Ka kohe qe enderra e tij është realizuar. Amerika është vendi i shanseve të barabarta dhe i dimensioneve të lirisë. Veç ënderra e King mund të ishte aq e guximshme saqë Shtetet e Bashkuara të Amerikës të drejtoheshin për 8 vite nga një Afrikano-Amerikan, si Barack Obama.

Dimensionin e shanseve të barabarta e kam përjetuar çdo ditë në Amerikë, por veçanërisht në përzgjedhjen time  për realizimin e kësaj vepre. Siç dihet ka artistë të shumtë me prejardhje të ndryshme në SHBA. Asnjëri nga organizatorët nuk u ndikua nga bindjet e mia, origjina, as nga ngjyra e lëkurës për të më përzgjedhur si autorin e veprës. E kjo pra eshte Amerika e shanseve te barabarta, Amerika qe enderronte misionari i lirise qe do te perjetesoj edhe me vepren time.

Është interesant  fakti se dikur jetoja në qytetin e Laçit  ku edhe pse fare pranë kishës së Shën Ndout besimin e kisha të shtypur, feja ishte e ndaluar, ndersa sot jam duke realizuar, pas Shenjtores Nënë Tereza, bustin e Nobelistit për Paqen, Martin Luther King Jr.

A keni ndonjë tjetër projekt ambicioz?

-Nje artist eshte gjithnje ne kekim. Ndihem më i motivuar se asnjëherë tjetër. Kam disa projekte paralele. Ndër të tjera, një vepër për heroin tonë kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu. Koleget qe e kane pare  projektin (bocetin) jane entuziasmuar.

Viti 2018 eshte shpallur ne Shqiperi viti i Heroit tone Kombetar Gjergj Kastrioti.

Edhe pse nuk e kam bere publik kete projekt, sic duket permes miqve lajmi eshte perhapur. Keshtu, disa dite me pare, me telefonoi nje koleg, piktori i mirenjohur Gjergj Pali, i cili me ftoi te perfaqesohesha me vepren time tematike ne ekspoziten qe do te hapet ne Ambasaden Shqiptare ne New York.Gjithashtu, kam edhe disa vepra të tjera  monumentale e lirike. Dua te vecoj nje kompozim per gruan, e veshtruar  pertej dimensionit te nenes, si nje force e madhe ne zhvillimin e botes.

Ky vit shënon 206 vjetorin e themelimit të Llozhës së Madhe Masonike të Washington DC, një bashkëudhëtim dhe kurorëzim i suksesshëm i procesit interesant të konceptimit arkitekturor dhe ndërtimit të kryeqytetit. Me një vizion të qartë rreth besimit dhe principeve të larta të vëllazërisë në një botë në ndryshim të vazhdueshëm dhe me një shpirt të lartë intelektual e diversitet shoqëror, pjesa e padukshme, por e gjallë e kryeqytetit mban në gjirin e saj figura të njohura të politikës, biznesit, diplomacisë, artit, shkencës dhe sportit./

NGA DRITAN MISHTO/

Kryeqyteti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës,  Washington – Distrikti i Kolumbias ose thjesht DC është i veçantë për simbolikën e arkitekturës së tij, me bulevardet e gjera të dala nga një pikë e përbashkët dhe sheshet dekorative të ndërthurura në mënyrë intriguese. Pozicionet, format e godinave qeveritare, monumentet, sheshet dhe rrugët e kuadratizuara përbëjnë një materializim të parimeve të mendjehapësisë dhe ndricimit, të hedhura në plan mjeshtërisht nga arkitekti i njohur mason Pierre L’Enfant.

Kryeqyteti mbetet një vepër ideore e presidentit të parë të SHBA George Washington, Mason i Llozhës Fredericksburg Nr. 4, Virginia dhe më pas i nderuar nga një sërë llozhash të tjera, i cili me një përkushtim të pashoq dhe përqëndrim të lartë përcaktoi vendndodhjen, hapësirën dhe planimetrinë e tij, duke miratuar në mënyrë të pandryshueshme gjithçka që shihet edhe sot. Nën një ceremoni masonike, më 18 Shtator 1793 filloi puna për zbatimin e planit urbanistik me vendosjen e gurit të themelit të godinës së Kongresit, ndërkohë që sapo kishte përfunduar  konkursi për ndërtimin e Shtëpisë së Bardhë. Në këtë proces të rëndësishëm, Presidenti Washington bashkëpunoi me një sërë anëtarësh të masonerisë amerikane ku spikatën: Charles Fierer, Master i Llozhës Potomak 5 dhe James Hoban, Master i Llozhës Federale 1 e njëkohësisht arkitekt i Shtëpisë së Bardhë.

Kryeqyteti në krijim e sipër filloi të tërheqë ndërkohë bamirësinë masonike. Në vitin 1829 vdiq masoni i pasur James Smithson, me pasurinë e dhuruar të të cilit u ngrit Instituti Smithsonian, një nga qendrat e njohura të shkencës dhe kulturës botërore. Vite më pas, bankieri dhe masoni  bamirës William Corcoran themeloi galerinë e talenteve të artit, një nga më të njohurat ndërkombëtarisht.

Në 4 korrik 1848, përmes një marshimi të gjatë dhe ceremonialiteti të lartë Presidenti James  K. Polk inaguroi fillimin e punimeve për ndërtimin e monumentit kushtuar George Washington, vepër e cila përfundoi falë angazhimit të fuqishëm të masonit dhe ish Kryetarit të Gjykatës së Lartë të SHBA John Marshall. Lartësia jo e rastësishme e monumentit prej 555 këmbë (169,29 m) është pika më e lartë e kryeqytetit dhe pavarësisht se jo e përcaktuar me ligj, falë frymës që mban gjallë simbolikën e këtij qyteti asnjë godinë tjetër nuk e ka kaluar dhe nuk pritet ta kalojë lartësinë e tij. Ndërtimi i monumentit në nderim të Presidentit George Washington përbën një moment tejet i rëndësishëm në historinë masonike amerikane duke u vlerësuar nga studiuesit si konfirmim i tre elementëve themelorë të  republikës së re: mirëformimi, vërtetësia dhe besueshmëria.

Shekulli i 19 dhe fillimi i shekullit 20 e gjejnë kryeqytetin amerikan me pasuri arkitekturore të vlerësuara nga opinion i gjerë ku veçanërisht spikasin: Stacioni i Trenit “Union Square”, një reminishencë e stilit të madhështisë romane; godina e Llozhës së Madhe të Masonëve dhe godina e respektuar e Këshillit Suprem të “Scottish Rite” me dy sfinksët e saj, nënkuptues të mençurisë dhe fuqisë. Një sërë lidhjesh të tjera masonike qëndrojnë heshturazi në qytet, duke filluar nga Trekëndëshi Federal e deri tek godinat madhështore të Kompleksit të Galerive Kombëtare, ndërtuar falë këmbënguljes së masonit dhe ish Sekretarit të Thesarit Andrew Mellon, fondacioni i të cilit vazhdon të kujdeset për to. Ndërsa Presidenti Taft, mason dhe ish kryetar i Gjykatës së Lartë të SHBA luajti një rol kyç në bindjen e Kongesit për të ndërtuar një godinë të denjë për Gjykatën e Lartë, e cila u projektua dhe ndërtua nga arkitekti mason Cass Gilbert. Ndërtesa të tjera të intrigojnë me historinë e tyre, ku përveç planimetrisë një vend të rëndësishëm zë edhe koha e preçizuar dhe mënyra e ndërtimit në përputhje të plotë me simbolikat e vjetra masonike. Qyteti është zbukuruar me shumë vepra të krijuara nga artistë masonë, ku spikasin statuja e presidentit Lincoln, Roosevelt, Jefferson apo Muzeu i Holokaustit, një përkujtim e nderim ndër të tjera edhe për persekutimin e hebrenjve masonë.

Kryeqyteti amerikan dhe masoneria janë bashkëjetesa e gjallë e idealizmit  dhe vizionit të ngritur mbi dinjitetin dhe të drejtat e përbashkëta njerëzore. Fazat e mëvonshme të ndërtimit dhe përsosjes, duke i qëndruar besnik deri në detajet më të vogla planit arkitekturor fillestar kanë bërë që përgjatë më shumë se dy shekujve ky kryeqytet të kalojë me sukses provat e zgjerimit, rritjes,  maturimit e restaurimit, duke ruajtur formën dhe qëllimin e asaj çfarë ai mban në brendësi.

Ky vit shënon 206 vjetorin e themelimit të Llozhës së Madhe Masonike të Washington DC, një bashkëudhëtim dhe kurorëzim i suksesshëm i procesit interesant të konceptimit arkitekturor dhe ndërtimit të kryeqytetit. Me një vizion të qartë rreth besimit dhe principeve të larta të vëllazërisë në një botë në ndryshim të vazhdueshëm dhe me një shpirt të lartë intelektual e diversitet shoqëror, pjesa e padukshme, por e gjallë e kryeqytetit mban në gjirin e saj figura të njohura të politikës, biznesit, diplomacisë, artit, shkencës dhe sportit.

Kryeqyteti amerikan vazhdon të mbetet destinacion për miliona vizitorë dhe kjo falë jo vetëm veçorive të arkitekturës, por edhe zgjuarsisë e mençurisë së gjeneratave që kanë ndihmuar dhe ndihmojnë në ruajtjen, pasurimin dhe paprekshmërinë e simbolikës dhe sekreteve të tij.

Sot është 15 dhjetor, një datë e trishtë që na kujton ikjen parakohe te njerit prej kolosve të shqiptarizmit, zbulonjësit të Flamurit të Skënderbeut, kryelëronjësit dhe ustait të gjuhës Shqipe, diplomatit, eseistit, ikones FAIK KONICA.Po si, në c’rrethana u shua kolosi? Le të shfletojmë librin e Ilir Ikonomit “Faik Konica, Jeta ne Uashington” , i cili e ka përshkruar kështu ikjen e Faikut:  Ishte e hënë, ora 5 pasdite e datës 14 dhjetor, kur Faiku pësoi papritur hemoragji cerebrale. Hattie, që i kishte shërbyer prej vitesh, e gjeti të rrëzuar në hapësirën e ngushtë të banjës dhe e ndihmoi të shkonte në shtrat. Faiku kërkoi të telefonohej sekretarja dhe ajo arriti pas 30 minutash.Charlotte ishte një grua e përpiktë dhe e sjellshme dhe Faiku i besonte ashtu si vetes së tij. I tha se kishte një dhimbje të fortë në sy dhe Charlotte propozoi të thërrisnin mjekun, Robert Oden.Megjithë kundërshtimet e Faikut, mjeku u thirr. Dr. Oden, ndër më të njohurit e Uashingtonit dhe mik i vjetër i Faikut, e kuronte nga hipertensioni kronik prej 14 vjetësh. Dr. Oden i mati tensionin. Aparati tregonte 250/140 dhe mjeku tha se Faiku ishte në rrezik prandaj duhet të merrej një infermiere ose të dërgohej në spital. Në atë kohë hipertensioni nuk njihej mirë si sëmundje, por as Faiku nuk i dëgjonte këshillat e mjekut dhe nuk mbante dietë. Veç kësaj, pinte deri në tre paketa cigare në ditë.

Charlotte vendosi ta kalonte natën në apartament. Vonë në mbrëmje Faiku e thirri nja dy herë, pastaj kërkoi ujë. Para mesnate, kur Charlotte kishte filluar t’i shkruante një letër të shoqit, i cili shërbente në Forcën Ajrore, vuri re se Faiku kishte vështirësi në frymëmarrje por nuk dukej dhe aq keq. Sekretarja shkoi të marrë një sy gjumë në divanin e dhomës së ndënjes dhe u zgjua në 5 të mëngjesit. Ai dukej se flinte i pabezdisur, i shtrirë në kurriz me krahun e majtë nën kokë.Nga ora 8, Charlotte shkoi ta shohë përsëri. Ai nuk kishte lëvizur fare dhe sytë i kishte paksa të hapur dhe të përhumbur. I telefonoi Dr. Odenit, i cili e udhëzoi t’i prekte dorën. Ajo ishte e ftohtë dhe e sertë. E kuptoi se Faiku ishte shuar….

FAN S. NOLI PER KONICEN

… E kam takuar Konicën për herë të parë më 1909. Ishte diçka që nuk kam për ta harruar kurrë. Më kishte shkruar nga Londra se do të vinte në Boston i veshur me kostum shqiptar. Ideja ishte që të dilte fotografia e tij në gazetë dhe të shfrytëzohej rasti për të propaganduar çështjen kombëtare shqiptare, e cila ka qenë pasioni i gjithë jetës së tij. Unë mbeta i shtangur. Si prift ortodoks i modës së vjetër, në atë kohë unë vetë mbaja një mjekër të gjatë të zezë, për të cilën më duhet të pranoj se nuk u pëlqente djemve të Bostonit. E merrja me mend se sa do të dëfreheshin ata djem po të më shihnin duke ecur me një burrë të veshur me fustanellën shqiptare. Ndonëse nuk kisha parë kurrë ndonjë fustanellë greke, një lloj fundi i balerinave. Unë isha i shkurtër e i bëshëm, Konica ishte i gjatë e i thatë, kështu që të dy do të dukeshim si Don Kishoti me Sanço Pançën të arratisur nga ndonjë cirk. Sa u habita këtë herë kur pashë se djemtë e Bostonit e harruan gjithçka lidhur me mjekrën time dhe thjesht zunë të shihnin Konicën me adhurim. Atëherë e kuptova se fustanella shqiptare nuk ishte fustanellë qesharake greke, por diçka që i ngjante kiltit të skocezëve dhe se i përshtatej shumë një burri të pashëm si Konica.

Meqë ra fjala, lexuesi mund ta gjejë në librin e Konicës ndryshimin ndërmjet kostumit grek dhe veshjes shqiptare: është e vërtetë se grekët e kanë përshtatur nga shqiptarët, por ata u përpoqën ta stërhollojnë sa që e bënë një veshje grash me aq sa mundën.

Veshja e Konicës nuk ishte e vetmja gjë që më habiti. Thjest mbeta pa mend, kur ai nisi të më “mësonte” për çdo gjë në botë. Ishte njeri me kulturë të lartë. Gijom Apoliner, një shkrimtar dhe mik i tij, e ka quajtur “enciklopedi shëtitëse” që e fliste frëngjishten si një francez. Një shkrimtar tjetër, Zhyl lë Metrë, ka shkruar për të: “Ky i huaj që e shkruan kaq mirë gjuhën tonë”.

Si studiues i pasionuar i muzikës, Konica e adhuronte shumë Vagnerin. Një nga gjërat e para që bëri ai pasi u takuam, ishte të më tregonte për Vagnerin dhe operat e tij. Me këshillën e tij e pashë përherë të parë Parisfalin, kur u dha më 1910 në Boston. Në varrimin e tij, tridhjetë vjet më vonë, duke e ditur se sa shumë e donte Vagnerin, iu luta organistit të luante muzikën e Vagnerit nga kreu deri në fund.

Ka disa fakte që mungojnë në librin e papërfunduar të Konicës, fakte për Shqipërinë, që i kam mësuar prej tij. Për shembull, Konica flet për krenarinë e malësorëve shqiptarë. Zonja Durham e pranon këtë në librin e saj “Brenga e Ballkanit”. Kur përshkruan shpërndarjen e ndihmave në Maqedoni gjatë dhjetëvjeçarit të parë të shekullit të njëzetë, ajo na tregon se si gratë fshatare e rrethonin ditë e natë, duke i kërkuar ushqime dhe rroba. Ata vendoseshin rrotull shtëpisë ku banonte ajo dhe nuk largosheshin derisa të merrnin diçka. Edhe kur u shpjegoi se nuk kishte më asgjë për t’u dhënë, ato nuk shkuleshin. Kur zonja Durham vajti në Shqipëri, priste që t’i ndodhte njësoj. Për habinë e saj, askush nuk iu afrua për t’i kërkuar ndihmë.

Konica përmend edhe faktin se zonja Durham ka qenë një adhuruese e madhe e amvisës shqiptare. Ajo mendonte se vetëm amvisa holandeze mund të krahasohej me të për pastërtinë. Zonja Durham kishte të drejtë. Mjafton të shkosh për vizitë në shtëpitë e shqiptarëve në Shtetet e Bashkuara dhe mund ta shohësh dallimin ndërmjet amvisës shqiptare dhe shumë prej fqinjëve të saj që nuk janë shqiptare.

Një gjë që e ka lënë jashtë Konica është fakti që fqinjët ballkanas e italianë kanë shpifur se shqiptarët janë të egër e të pamëshirshëm. Zonja Durham na thotë se kjo nuk është e vërtetë. Ajo kishte parë fshatarët siçilianë se si i rrihnin pa mëshirë kuajt dhe gomerët, por kurrë nuk kishte qenë dëshmitare se si një shqiptar rrihte një kafshë. Unë e kam vënë re edhe vetë kur kam udhëtuar me kalë në Shqipëri. Sa herë vinim te ndonjë copë rrugë e vështirë, ishim të detyruar të zbrisnim dhe kafsharët gjithnjë përdornin fjalët përkdhelëse për t’u dhënë zemër kafshëve, si për shembull: “Hajde, vëlla. Ec, or bir; Nuk është dhe kaq e vështirë. Do ta kalojmë”.

Një shpifje tjetër e përhapur nga fqinjët tanë, është se shqiptarët qenkan njerëz që nuk u shtrohen ligjeve. E vërteta është krejt e kundërt. Ata u shumë më tepër se gjithë fqinjët e tyre. Statistikat e rajoneve të policisë në qytetet amerikane ku ka shqiptarë, dëshmojnë qartë se ata janë nga grupet më të mira ndër të gjithë të ardhurit e huaj. Përvoja ime e gjatë më ka vërtetuar se shqiptarët u binden ligjeve në shqipëri po ashtu siç u binden në Shtetet e Bashkuara. E keqja është se, kur fqinjët e Shqipërisë përpiqen të shkelin tërësinë e saj tokësore, atëherë shqiptarët “e paligj” ngrenë krye.

Kur përshkruan pamjet e bukura të Shqipërisë, Konica përmend shumë turistë të huaj që e kanë admiruar këte vend. Një emër, që megjithatë mungon, është ai i prozatorit, dramaturgut dhe kritikut muzikor francez, Roman Rolanit, i cili në njërin nga librat e vet flet për “kodrat e bukura të valëzuara të Shqipërisë”. Unë për vete i kam soditur nga maja e malit Tomor dhe nga kështjella e Krujës, kryeqyhteti i vjetër i Skënderbeut. Nuk kam parë gjithë jetën time gjë më të bukur.

Mjaft shtesa mund t’i bëhen kapitullit të Konicës për vetitë luftarake të shqiptarëve. Për shembull, kalorësit shqiptarë u bënë proverbialë në gjithë Europën pas vdekjes së Skënderbeut. Gjithë mbretërit dhe sundimtarët e Italisë, Francës, Britanisë së Madhe kanë marrë kalorës të lehtë shqiptarë për ushtritë e tyre. Konica më ka thënë një herë se në shekullin e shtatëmbëdhjetë, kur francezët kërkonin të lavdëronin një kalorës, shpreheshin: “E nget kalin si një shqiptar”.

Kemi disa dokumente italiane, që flasin për kalorësinë shqiptare dhe që na shpjegojnë se si Skënderbeu e shpëtoi mbretin Ferdinand të Napolit me kalorësinë e vet të lehtë. Sipas dëshmisë së historianëve bashkëkohës, Ferdinandi e kishte humbur davanë kur e braktisën banorët feudalë dhe u bashkuan me Rene Anzhuanë, që ishte rivali i tij francez dhe që pretendonte fronin e Napolit.

Dihet mirë se ushtritë mercenare të Rilindjes asnjëherë nuk bënë ndonjë betejë të vërtetë. Ata kujdeseshin jo për lavdinë ushtarake, por për pagat. Zakonisht krijohej një komitet i përbashkët i të dy ushtrive rivale dhe vendoste kush do të shpërblehej me fitoren. Për shembull, kur njëra nga ushtritë kundërshtare kishte epërsi të padyshimtë si numër, asaj i jepej fitorja pa e zgjatur shumë. Kur ushtritë ishin të barabarta nga numuri dhe komiteti nuk mund të merrte vesh se cila palë mund të fitonte, atëherë kurdisej një betejë e shtirë, në të cilën nuk dëmtohej ose nuk vritej askush, me përjashtim të ndonjë aksidenti. Por kjo manovër shërbente për të ndihmuar komitetin e përbashkët që të merrte një vendim.

Diçka e ngjashme ndodhi kur skënderbu zbriti në Itali me kalorësinë e vet të lehtë. Komandanti i ushtrisë kundërshtare konti Piçinino dhe Skënderbeu rregulluan një betejë të tillë të shtirë për të parë se cila nga të dy ushtritë do të kishte më shumë shanse për të marrë fitoren. Dy reparte të zgjedhura nga ushtria shqiptare dhe italiane bënë një paraqitje të kalorësisë dhe të aftësisë luftarake. Shqiptarët e fituan ndeshjen dhe kështu u mbyll gjithë kjo histori. Italianët asnjëherë më nuk e kundërshtuan epërsinë e kalorësisë shqiptare. Natyrisht, me turret ishte një pun krejt tjetër. Atëherë Skënderbeut i duhej të bënte beteja reale dhe të arrinte fitore reale. Turqve nuk u bënte përshtypje asnjë paradë.

Skënderbeu ka qenë, padyshim, një gjeneral i madh dhe ai meriton nderime të mëdha për kryqëzatën e tij heroike kundër turqve. Por ne nuk duhet të harrojmë se edhe ushtarët e tij meritojnë pjesën e tyre të nderit. Kryengritja shqiptare e viteve 1910 – 1912 kundër turqve tregoi se luftëtarët e çetave shqiptare ende e ruanin trimërinë dhe forcën e gjallë që kishin dëshmuar në kohët e vjetra në Skënderbeun. Vetëm për vetëm ata i mundën turqit, marshuan në Selanik dhe e detyruan qeverinë turke t’u jepte autonominë. Pas disa muajsh iu desh gjithë kombeve të Ballkanit që të bashkoheshin për t’i mundur po ata turq. Më 1920 atje u përsërit po ajo histori e përjetshme. Shqipërinë e kërcënonte copëtimi. Italia kishte pushtuar Vlorën dhe prapatokën e saj deri në Gjirokastër. Fqinjët e tjerë kërkonin copat e tyre sipas traktatit të fshehtë të vitit 1915. Vetëm një zë u ngrit për të kundërshtuar, ai i president Wilson. Por ai mjaftoi për të ngritur kombin. Malësorët shqiptarë të bregdetit jugor qenë të parët që u ngritën, pastaj i ndoqën edhe të tjerët. Brenda pak muajve italianët u hodhën në det dhe u detyruan ta linin Vlorën dhe rrethin e saj. Rreth njëzetë vjet më vonë, më 1940 grekët, pothuaj shtatë herë më të shumtë si numër sesa shqiptarët, nuk mundën ta përsëritnin këte marifet, ndonëse kishin mbështetjen e flotës angleze dhe të forcave ajrore angleze, që i penguan italianët të sillnin përforcime.

Tani disa fjalë për vendin e Konicës në historinë e Shqipërisë së sotme. Si mysliman dhe si përkrahës i një familjeje të vjetër aristokratësh nga Shqipëria e jugut, Konica kishte të gjitha mundësite që të fitonte poste të larta në Perandorinë Turke, ku Shqipëria bënte pjesë, që pas vdekjes së Skënderbeut. Në të vërtetë, shumë shqiptarë të tjerë gjatë shekujve ishin ngjitur në postet më të larta të Perandorisë Turke. Për shembull, kur Konica ishte i ri, Vezir i madh ose kryeministri i Perandorisë Turke ishte Ferid Pasha, një shqiptar nga Vlora.

Por kjo karrierë nuk e tërhiqte Konicën. Ai mendonte se misioni i tij ishte të luftonte për pavarësinë e Shqipërisë. Nga viti 1897 deri më 1912, dy nga pionierët më të shquar të pavarësisë së Shqipërisë kanë qenë Konica dhe Shahin Kolonja, botuesit e dy revistave shqiptare, që dolën jashtë: “Albania” dhe “Drita” përkatësisht.

Gjatë sundimit turk shqiptarët kishin harruar gjithçka për lavdinë e tyre të kaluar nën Skënderbeun. Konica ka qenë njeriu që e rizbuloi dhe e popullarizoi Skënderbeun e flamurin e tij, shqipen e zezë dy krenare në një fushë të kuqe. Ky flamur u bë simbol i pavarësisë kombëtare dhe më në fund u ngrit në Vlorë më 1912 nga Ismail Qemali kur Shqipëria u shpall shtet i pavarur.

Konica është quajtur si krijuesi i prozës moderne shqipe. Kur unë vendosa të bashkohesha me kryqëzatën për pavarësinë e Shqipërisë, e para gjë që më bëri përshtypje ishte mungesa e plotë e veprave letrare shqipe me vlera artistike. Por kur vajta në Egjipt më 1903, një atdhetar shqiptar, Spiro Dineja, më dha vëllimet e revistës “Albania” nga viti 1897 deri më 1903. I lexova të gjitha nga faqja e parë deri tek e fundit dhe atëherë e mësova se në shkrimet e Konicës ne e kishim atë që na duhej: letërsinë e mirë shqipe. Për më tepër, Konica zbuloi dhe popullarizoi shqiptarë të veprimtarisë letrare si Kristofordhi, Mitkoja, Fishta dhe Zako Çajupi. Me këshillën dhe udhëzimet e tij unë përktheva disa vepra nga Shekspiri, Ibseni, Edgar Alan Poeja dhe Don Kishotin e Servantesit. Të gjithë autorët shqiptarë që vijnë pas Konicës janë nxënësit e tij, duke përfshirë dhe shkruesin e këtyre radhëve.

***

Skënderbeu kur jetonte / Shqipëria lulëzonte….

Që më 1897, Konica 21 vjeçar iu drejtua me thirrje zemre “shqiptarëve mëmëdhe-dëshërimtarë për t’u mbledhur rreth e rrotull flamurit tonë”. Shumë herë ngjeu penën për bëmat dhe në bëmat skënderbejane, që shkëlqyen në Europë nën flamurin kastriotas, me emrin e  Albanisë, emër me të cilin ai pagëzoi revistën e tij. Solli në ballinen e kësaj kryevepre emblemën me shqiponjë të Skënderbeut, vargjet e popullit për Kryetrimin, si dhe vargjet e veta e të rilindësve për atë që u quajt “Dragoi i Shqipërisë”, “Babai i Kombit”, “Mbreti i Shqiptarëve”. Vuri në qendër të prozës poetike Mrikën 17 vjeçare, “me leshrat që i derdheshin gjer në vithe të kalit” dhe që mbrojti Skënderbeun në shesh të betejës me gjoksin e saj të njomë shpuar tejpërtej nga shigjetë e turkut. E shenjtëroi vashën luftëtare shqiptare si gruan e thjeshtë të popullit francez me gjoksin zbuluar majë barrikadës në tablonë e Delacroix “Liria udhëheq popullin”. Solli Shegën, “Lulen e Maleve”, “Perëndeshën e luftës”, siç thotë, atë zanë e Dianë shqiptare që ra edhe ajo në shesh të betejës, kur plumbi i halldupit “i prekojti siskën e rrumbullakët dhe ndoti me të kuq bardhësinë e saj”. Dhe, pas Mamicës e Vojsavës në lot për vdekjen e Kryetrimit dhe rënien e Krujës, pas “Vajtimit për robëri të shqiptarëve” ringjalli  në Kujtesën e Kombit – si një Feniks që rilind nga hiri çdo pesëqind vjet – edhe vetë Kryeheroin, atë vit fatlum 1912 kur, me emrin dhe “Flamurin e tij të kuq dhe shqiponjë të zezë dykrenare”, dha kushtrimin final për t’u dhënë turqve dërrmën e fundit dhe kur shqiptarët, “duke parë atë flamur, të cilin nuk e kishin harruar, i faleshin me gaz edhe e prisnin si fytyrën e gjallë të çlirimit”.

Më 1899, Konica thuri me vargje klasike poezinë “Flamuri”. Që në strofat e para dy-vargëshe, që shquhen për ritmikë luftarake, si një marsh i vërtetë, ai e sheh simbolin flamur të lidhur fort me emrin e Skënderbeut, burim frymëzimi shpirtëror për shqiptarët: “Skënderbeu kur jetonte / Shqipëria lulëzonte, / Ish e fortë ish e zonjë / Kish në flamur një shqiponjë, / Një shqiponjë me dy krerë, / Ai lirisht hapej n’ erë “…

***

POEZI NGA FAIK KONICA

FITOVA MOJ ZEMBËR

Fitova, fitova, fitova, fitova, moj zembër
Ah mos derth më lot ah mos derth më lot
Nga zgjedhë e dashurisë shpëtova sot.

I flaktë i verbër gjer sot un’ i gjori,
E desha diallushen lumi mënt më mori,
Remës marësisht i shkoj tani koha,
Zjarri i dashurisë mu shua shpëtova.

Kur buz’ e saj qeshte zembra ndizej,
Vështronjam pshertinja nga malli dot s’flisnje,
Tani ësht’ i thyer zinxhiri mërzitshmë,
Që më mbante lidhur posi skllav të frikshm.

DRIT’ E SHPIRTIT TIM

Drit’ e Shpirtit t’im,
Ki pakëz besim:
Se pa ty s’roj dot,
Jeta është kot.

Unë i mjeri heq,
Zëmra më rënkon:
Si s’të vjen keq,
Pse më mundon?

NJË TË DASHUR KUSH KA GJETUR

Një të dashur kush ka gjetur,
Q’është e besës dhe e drejtë
Le ta puthë le ta dojë,
Jetën le t’ja ëmbëlsojë,
Dhe me lule le t’ja shtrojë.

Po besnike që të jetë,
Në kafas duhet ta ketë,
Djallushet kur ndrojnë erë,
Ju pëlqen nga no njëherë,
Të shijojnë tjatër verë.

Kur veçan Hëna kadritë,
Miq, i hapni mirë sytë,
Se bandilli përgjon çastin,
Vogëloshes i jep rastin,
Hap edhe zbraz kafazin.

FLAMURI

Skënderbeu kur jetonte
Shqipëria lulëzonte.

Ishe e fortë, ish e zonjë
Kish në flamur një shqiponjë
Një shqiponjë me dy krerë
Ai lirisht hapej në erë.

Kur armiku na vërvitej
Flamuri i kombit ngrihej

Gjëmonin një mij trumbeta
Suleshin treqindmij veta.

Derdhji ngjakun si të marrë
Që të mbaheshin Shqipëtarë.

Derdhjin gjakun pa peshuar
Për flamunrin e bekuar.

Po trimatshkuanpërjetë,
Shqipëriambet e shkretë

Trimat shkuan edhe vanë
Kordhët po ndryshken mënjanë.

Kordhët ndryshkën e në baltë
Na ra flamuri i naltë!

Na raflamuri i naltë
Mbeti e u kalb në baltë!

Sot kan dalë ca zuzarë
Që ulërti në shqipëtarë,

Po këtë emër e lanë
U bashkuan me aganë

E punojnë nat’ e ditë
Që të mbtemi pa dritë,

O zuzar, o tradhëtorë
Ne na bëjtit shërbëtorë,

Na e vuatli të lirinë
E na shkel të Shqipërinë.

Rrëmbyet e po rrëmbeni
Gjith se ç’patmë e se ç’kemi!

Po mjaft! Koha ësht afër,
Kur të ndizet luft’e ashpër,

Lufta tri her’e bekuar
Qëna ka për të shpëtuar,

Jo luftë kundrë Turqisë,
Jo kundrë mbretit Shqipërisë,

Po luftë për ca zuzarë
Që u lind në shqipëtarë

E, armiq të Shqipërisë,
I fryj në dritës së lirisë,

S’na lënë dhe ne të tjerët,
T’dalim nga gjum’i errët,

Po ç’dëgjoj në ven’ e thonë,
E ç’shohin e tradhëtojnë

Eshtë turp prej kësi krimbash
Të mundohet një komb trimash!

Ngrehuni, o shqipëtarë,
T’i shtypim këta zuzarë!
(1899)

KUSHTRIMI OSE MARSEJEZA E SHQIPËTARËVE

Përpara djemtë e Shqipërisë
Zëri i kushtrimit po gjëmon!
Kundër nesh i mizorisë
I ndryri Flamur po valon!
Malet tona po ushtojnë.

Nga bërtimet e nizamit:
Egërsirat Ju kërkojnë
Nder’ e gruas, gjaknë e djalit!
Burra, kush është trim,
Në luftim me nxitim,
Me hov, me hov!
Bini me tërbim!
Armikut për shpërblim.

II
Ç’kanë me ne këta barbarë
Shtazë në shpirt e në turi?
Hapni sytë o shqipëtar,
Shikoni hekurat gati,
Qafën kujt duan t’i vënë
Nën zgjedhë, e nën kërbaç.
E turp i tmerrshëm i pa dhënë

Shkabën ta ngasim si margaç!
Topi buçet, pushkët p’ushtojnë
Plagë, me plumb, vdekje dhe zjarr.
Trumbetat ndizen dhe çfryjnë!
Yt fat po lozet,
Komb Shqipëtar.

Që nga Janina
E gjer në Shkodër,
Burrë dhe grua,
Foshnje dhe plak,
Çdo lum e përrua
Çdo shesh e kodër,

Po rrjedhin lot
Po rrjedhin gjak.

Burra, kush është trim.
Dridhuni ujq të Mongolisë,
Dhe ju shqiptar për mallkim
Që ç’panë sytë e Shqipërisë
Ah, dridhuni se s’ka shpëtim!

Çdo krah do ngrihet të ju bjerë
Dhe këta trima po të mbeten,
Vend’ ynë pjell trima të tjerë
Gati të ngrihen të ju dridhen

Burra kush është trim
Zemrohuni një herë
Mprihni kordhën për të prerë
Mprihni kordhë e mprihni pallë
Të ju ndritin yj në ballë.
Flamur të ngrini në erë
Me shqiponjën me dy krerë.
Dhe në vend ‘ tuaj të rroni
Si të doni e si të thoni!

VAJTIM PËR ROBËRI TË SHQIPTARËVET

O të humbur shqipëtarë,
Seç qenkeni për të qarë!
Për të qar’ e për të sharë,
Për të shar’ e për të vrarë!
Armiqtë mbë dhé ju hodhnë,
Dhe ju shtypnë sa u lodhnë!
Sa u lodhn’ e sa ju ngopnë
Ju gdhendnë edhe ju rropnë.
As bukë, as brekë s’ju lanë,
Ju punoni, ata hanë!
Nuk ju lan’ as pakë nderë
Q’e kini pasur përherë.
As nder, as turp, as gjak s’kini
Unji kryet dhe po rrini.
I duroni vet armiqtë;
Prisni vdekjen apo vdiqtë?
Shërbëtorë t’Anadollit,
Kleçk e lodra të Stambollit.
Në mos u shove fare,
Ndizu, zemra shqipëtare!
O shqipëtarë barkzbrazur,
Fustançjerr’ e këmbëzbathur
Zemërohuni një herë,
Mprehni kordhët për të prerë,
Mprehni kordh’ e mprehni pallë
Të ju ndritin yj mi ballë,
Ti frikësoni zuzarët
Ç’i shuan shqipëtarët,
E në vend tuaj të rroni
Si të doni e si të thoni!

(1901)

ANADOLLAKU NË MESALLE

Ka ndenjur si një ka
Po ha edhe po ha,
Shembet me pilaf,
Fruhet me hoshaf;
S`ka kohë të flasë
Hedhe sa të pëlcasë:
Llop një bakllava,
Llop një hallva,
Llop një revani,
Llop muhalebi.
Therret:-Hiç je medum!
– O burra, bre dudum!
Kërkon një syltjaç,
Porosit një kulaç,
Rrëmben një bugaçe,
– Të rrëmbec një kapaçe!
Të tërë për një darkë,
Të tëra në një barkë!
Kur lodhet sa ngjinjet,
Pushon e shtrihet
Shtrihet dudumi
Dhe na e zë gjumi.
Nesër kur të zgjohet
E, me “bismil-lah”,
Prapë pilaf
E prap hoshaf.
“Qebap boll-boll
Koxha Anadoll!”
More dudum kokëkungull
Gojëbuall e barkrrumbull
Thuamë, të rëntë pika!
Ç`të duhet ty politika?
Hiq, more dudum dore, hajde
Të të kllasëm në një kade
Plot me mjalt`e me reçel
Ha pi e kurrë mos del.
(1901)

HELENA E TROJËS

Në Trojë, nga maja e një kullë të lartë
Helena e bardhë zgjat kryet dhe përgjon
Poshtë nënë muret luftën që luftonMenella syzi me Parin flokëartë..
Shikon buzëqeshur e me ballë të qartë
zjarrin që ka ndezur vetë dhe ëndërron
e stolisur si ditën që hipi në fron
Kur vajti nus’e re nga Amykla në Spartë.
Dhe në shesh Menella me Parin të tërbuar
Goditën me sulm për të mundur a për të vdekur
Gjëmojnë duke çuar zërin në qiell.
Gjaku u ka hyrë faqe dhe duar
Kordhë me kordhë hekuri me hekur
Përpiqen, tringëllojnë, shkëlqejnë në diell.

Nga Frank Shkreli/

Këtë javë, enti amerikan i Hapësirës së Lartë, NASA njoftoi se ka zbuluar një sistem të tërë hapësinor që i përngjanë sistemit tonë.  Shkencëtarët e entit hapësinor NASA njoftuan për medien dhe për publikun e gjërë amerikan dhe botëror se bëhet fjalë për sistemin e quajtur Kepler-90, ylli i të cilit, thonë shkencëtarët amerikanë është i ngjashëm me Diellin tonë.   Kepler-90, është zbuluar më heret, por sipas shkencëtarëve amerikanë të hapërsirës së lartë, lajmi që e bën këtë zbulim të “madh” është fakti se kësaj radhe në këtë sistem u zubuluan dy planete krejtësisht të rinjë , të panjohur deri tani – si dhe përdorimi i ri i inteligjencës artificiale që çoi në këtë zbulim të madh, sipas NASA-s. Njoftimi i NASA-s për zbulimin e një sistemi tjetër diellor i ngjashëm me tonin dhe me 7 planete të tij, të madhësisës së Tokës, shton mundësitë për zbulimin e kushteve për jetesë në universin e gjërë hapësinor.  Kjo do të thotë se shkencëtarët amerikanë të entit hapësinor NASA besojnë se ka të ngjarë që shumica e yjeve në hapësirë të kenë një numër planetesh në orbitin e tyre, gjë që sipas tyre, shton mundësitë e ekzistencës së planeteve të tjera si Toka me kushte për mundësimin e jetës.

Natyrisht, se sot për sot, këto zbulime mund të jenë edhe spekullime se cilat  në fakt janë këto 7 planete dhe ç’përbëjnë ato, por zbulimet e njoftuara nga NASA këtë javë rrisin mundësitë që në një të ardhme jo të largët, njerëzimi të mund të mësojë më shumë, duke siguruar informata më të sakta në lidhje me përbërjen dhe atmosferën e këtij sistemi diellor.

Ky njoftim nga ana e entit amerikan të Hapësirës së lartë ka rëndësinë e vet për nga pikëpamja shkencore, një lajm ky që ka gëzuar shkencëtarët anë e mbanë botës si dhe të gjithë ata që janë të interesuar në hapësirën e lartë dhe kosmozin ndërplanetar.   Por një lajm më me rëndësi këtë javë mbi hapësirën e lartë qe njoftimi nga administrata e Presidentit Trump se pas një pauze të gjatë prej disa vjetësh mos angazhimi në hapësirë, Shtetet e Bashkuara njoftuan se do të rivendosin rolin e tyre të dikurshëm në hapësirë.  Të hënën që kaloi, në prani të disa përfaqsuesve të Kongresit amerikan dhe të Këshillit Kombëtar të Hapësiërs së lartë, Presidenti Donald Trump nënshkroi Direktivën numër 1, e cila ndryshon politikën e deritanishme kombëtare në fushën e hapësirës së lartë dhe e cila vendosë krijimin e një program të integruar e në bashkpunim me sektorin privat dhe me partnerët ndërkombëtarë, por të udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës.  Ky program i posa njoftuar nga Presidenti Trump, në një ceremoni në Shhtëpinë e Bardhë ku mori pjesë edhe Zëvëndës Presidenti Mike Pence, sipas NASA-s, parashikon këthimin e astronautëve amerikanë në Hënë, program ky që do të pasohet me misione të tjera në drejtim të planetit Mars dhe përtej.

Në një njoftim të NASA-s titulluar, “Presidenti Donald Trump po dërgon astronautët sërishë në Hënë”, thuhet se politika e re i kërkon Admanistratorit të këtij enti që të, “Udhëheq përpilimin dhe zbatimin e një programi inovues dhe të vazhdueshëm në bashkpunim me partnerët privatë dhe ndërkombëtarë, me qëllim për të bërë të mundur zgjërimin e veprimtarisë njerëzore anë e mbanë sistemit diellor dhe për të sjellur në Tokë njohuri dhe mundësi të reja.”  Sipas ekspertëve kozmikë, pritet që kjo ndërmarrje e re të jetë një nismë më efektive organizimi të përpjekjeve qeveritare, të industrisë private dhe ndërkombëtare – gjë që nuk ekziston tani për tani – drejtë këthimit sërisht të astronautëve në amerikanë në Hënë dhe,  njëkohësisht, të vendosë një prani amerikane atje për eksplorime drejtë sistemeve tët jera diellore.  Gjatë ceremonisë së nënshkrimit të direktivës 1, Presidenti Trump u shpreh se, “Direktiva që po nënshkruaj sot do të ri-fokusojë programin kozmik të Amerikës duke u përqëndruar në eksplorimet njerëzore dhe në zbulime të reja.  Ky është hapi i parë”, shtoi Presidenti Trump, “drejt riktjimit të atsronautëve amerikanë në Hënë, për here të parë ç’prej vitit 1972, për eksplorime dhe qëndrim afagjatë atje. Kësaj radhe jo vetëm që do të vendosim rishtas flamurin tonë dhe të lëmë gjurmët atje, por do të vemë bazën për një mision të ardhëshëm në Mars dhe ndoshta edhe në shumë bota të tjera ndërplanetare dhe përtej Marsit, më vonë.”  Kjo direktive, shtoi Z. Trump siguron se program amerikan I hapësirës së lartë do të udhëheq dhe do të frymëzojë rishta mbarë njerëzimin, pa përjashtim.”Njoftohet se politika e re mbi hapësirën erdhi si rrjedhim i një rekomandimi unanim të Këshillit të ri Kombëtar mbi Hapësirën që kryesoshet nga Zevëndës Presidenti amerikan Mike Pence. Ky ent këshillon dhe mbështetë Presidentin që të zbatojë politikën e tij mbi eksplorimet kozmike, si një përparësi të politikës kombëtare amerikane.  Z. Pence citohet të ketë thënë se nën udhëheqjene Presdientit Trump, Amerika do të udhëheq rishtas në të gjitha frontet e eksplorimit hapësinor.”  Ai rithkesoi se hapësia e lartë përbën mundësitë më të mëdha për eksplorimet kozmike dhe e tillë është jo vetëm detyra jonë – por edhe fati ynë – që këto eksplorime të udhëhiqen nga nga Amerika, nga kuraja dhe nga vlerat amerikane, shtoi Zëvëndës presidenti amerikan Mike Pence.

Duket se politika e re për rivendosjen e rolit historik amerikan në hapësirë, përveç përfitimeve shkencore dhe teknologjike, është edhe edhe pjesë e menduar mire e politikës yzratre të interest kombëtar të Shteteve të Bashkuara.  Zëvndës presidenti Pence u shpreh gjatë ceremonisë në Shëpinë e Bardhë se, “Rivendosja e një pranie amerikane në Hënë është jetike për sigurimin e objektivave strategjike të këtij vendi.”   Arritja e këtyre objektivave, tha  Z.Pence forcon sigurimin kombëtar të Shteteve të Bashkuara si dhe kapacitetin për mbrojtjen e popullit amerikan.

Administratori i NASA-s, Z. Robert Lightfoot e priti mirë angazhimin e administratës Trump për eksplorime të mëtejshme në hapësirë duke thënë se, “Kjo ndërmarrje do të prëfshijë ekspertët më të mire dhe më të mençur në radhët e qeverisë dhe të industrisë private, si dhe partnerët tanë anë e mbanë botës, për të arritur suksese të reja për njerëzimin…Brezi i ri do të ëndërrojë pakufi për të arritur zbulime të reja ndërkohë që po fillojmë këto misione sfiduese drejtë

përparimeve teknologjike, në këtë rrugë tepër dinamike”, tha zyrtari i lartë i NASA-s.

Përfaqsues të Kongresit dhe Këshilli Kombëtar i Hapësirës së lartë dhe të tjerë marrin pjesë n nënshkrimin nga Presidenti Donald Trump i Direktivës 1 për rivendosjen e rolit historic amerikan për eksplorimin e kosmosit ndërplanetar në të ardhmen. Credits: NASA/Aubrey Gemignani

25 Maj, 1961, Presidenti Xhon F. Kennedy duke njoftuar para Kongresit programin e ri amerikan për ekplorimin e kosmozit dhe për dërgimin e astronautëve në Hënë, mbrenda dekadës.

Ishte pikërisht më 25 maj të vitit 1961, kur presidenti i atëhershëm Xhon F. Kennedy, në fjalimin e tij historik para Kongresit të Shteteve të Bashkuara, sfidoi kombin amerikan me programin e propozuar prej tij për eksplorimin e kozmozit dhe për dërgimin e astronautëve amerikanë në Hënë para mbarimit të asaj dekade.  Ashtu edhe ndodhi.  Por, ndonëse njoftimi, këtë javë, i Presidentit Donald Trump për të rivendosur rolin historik amerikan në përpjekjet për eksplorimin e hapësirës së lartë, ishte më pak spektakolar në krahasim me fjalimin e ish-presidentit Kennedy më 1961 – mbetet për t’u parë nëse, Shtetet e Bashkuara të Amerikës — me të vërtetë — do të luajnë përsëri rolin udhëheqës historik në ekslporimin e hapësirës së lartë në të ardhmen dhe për brezat që vijnë, ashtu siç u premtua në ceremoninë e Shtëpisë së Bardhë këtë javë nga admnistrata e Presidentit Trump.

Frank Shkreli